نامه
زمان: 1348 هـ . ش ./ 1389 هـ . ق .
مکان: نجف
موضوع: شهریۀ طلاب
مخاطب: خمینی، سید احمد
بسمه تعالی
فرزند عزیزم، ان شاءالله سلامت و موفق باشید؛ ماها بحمدالله سلامت هستیم. از اصفهان نوشته بودند که یک نفر آمده برای شهریه وجه خواسته است. شما می دانید این نحو امور، مخالف رویّۀ اینجانب است؛ ما حواله نموده بودیم، دیگر محتاج به این معانی نبوده. امید است ان شاءالله اشتغالات شما به درس و بحث و تهذیب اخلاق بیش از پیش باشد. والسلام علیکم.
پدرت
کاغذی که به وسیلۀ آقا علی نوشته بودید رسید؛ راجع به شهریه منافاتی بین کاغذ من
و آنچه واقع شده است نیست. آقا رضا
بنا بود از دیبایی
بگیرد بفرستد پیش دانش
لکن از قراری که نوشته است محتاج به حواله نشده است و از موارد مربوط به خودم داده
است. در ماه آتیه هم اگر در قم تأمین شد محتاج به کسی نیست و اگر نشد و آقا رضا هم از
مورد پدرش
تأمین نکرد مراجعه به دیبایی شود و هر وقت احتمال دادید که محتاج
شوید، مرقوم دارید که بنویسم تأمین کنند. راجع به اختلافات آن دو آقا، من عاجز هستم،
و نه وقت دارم نه حال، که به این حرفهای لایعنی گوش کنم؛ من در این آخر عمر گرفتار
به داخله و خارجه شدم. امید است ان شاءالله با رسیدن اجل، ختم این مطالب شود.