مجله کودک 442 صفحه 28

ورزشهایسنتیایرانیان/ قسمتآخر ورزشزورخانهای می گویند اولین بار «پوریای ولی» و پهلوان نامدار ایرانی، طرح ورزش زورخانه ای را به وجود آورد. پیشینه این ورزش به قرن هفتم هجری می رسد که از آن زمان این مکان های ورزشی را کوچه و پس کوچه های شهر با بام گنبدی شکل و کفی که گودتر از سطح کوچه بود شناخته می شد. در زورخانه کوتاه و تنگ ساخته می شد تا هر کس که می خواست وارد شود، مجبور به خم کردن سر و بدن خود شود. به این ترتیب غرور و گردن فرازی هنگام ورود و خروج به زورخانه با این آداب، کنار گذاشته می شد. در زورخانه، ابزار و لوازم ورزشی وجود دارد که عبارتند از: - سنگ. به صورت دو تکه ساخته می شود و درازای آن یک متر و عرض آن هفتاد سانتی متر است. وسط سنگ، سوراخی قرار دارد که با دستگیره پوشانده شده است. - تخته شنا. چوبی است به طول هفتاد و عرض هفت سانتی متر که زیر آن دو پایه قرار داده شده است. - میل ورزش. وسیله ای چوبی و شبیه کله قند است. وزن آن از پنج تا چهل کیلو متفاوت است. - کباده. وسیله ای آهنی است مانند کمان که تعدادی حلقه نیز دارد. وزن کباده بین ده تا چهل کیلوگرم است. در فصل پاییز که بسیاری از پرندگان به مناطق گرمسیر مهاجرت می کنند، نوعی پلیکان به نام «دالماتیان» از یوگسلاوی در مرکز اروپا به مقصد سواحل نیل که گرمتر است، مهاجرت می کند.