شعر
تقدیم به قیصر بزرگ
از بس قلمها غرق مشق و آب و نانند
دیگر تمام عاشقان بیداستانند
در حسرت رسوا شدن ماندند عشّاق
دیوانهها دلتنگ سنگ کودکانند
فرهادها امروز اسیر چشم زخمند
هر چند از زخم زبانها در امانند
ما عاشقان هم دردمندان زمینیم
این مردمان هم دردمندان زمانند
ما آخرین برگ از درختی خشک و پیریم
این بادهای هرزه هم بیخانمانند
باری رها کن تا به درد خود بمیریم
باری رها کن تا به حال خود بمانند
سیّد صابر موسوی
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 145صفحه 34