سخنرانی
زمان: 23 اردیبهشت 1358 / 16 جمادی الثانی 1399
مکان: قم
موضوع: مسئلۀ شهادت
حضار: پاسداران انقلاب اسلامی قم
بسم الله الرحمن الرحیم
شهادت، انتقال به جهانی فراتر
اگر یک راهی راه حق شد، انسان نباید از شهادت بترسد. وقتی که ما برای اسلام و برای احیای سنت پیغمبر و اقامۀ عدل بپا خاستیم، نباید از این بترسیم که از ما شهید [می شود] شهادت پیدا می کند؛ اولادمان شهید می شوند، خودمان شهید می شویم. این یک سیره ای بوده است در اسلام؛ از اول بوده. از اول ... پیغمبر اسلام و ائمۀ ما فداکاری کردند، شهادت نصیبشان شد، اولاد دادند. حضرت علی بن الحسین به پدر بزرگوارشان عرض می کنند که ما به حق نیستیم؟ می فرماید چرا، ما به حقیم. می فرماید پس، از مردن نمی ترسیم: «لانُبَالِی بِالمَوتِ»؛ کسی باید از مردن بترسد که خیال کند که بعد از مردن خبری نیست، همه اش همین است، این زندگانی حیوانی اینکه عقیده اش این است که زندگی همین است و دیگر چیز دیگری نیست، خوب، باید این چند روزی که هستش حفظش کند، و بترسد از اینکه از این دنیا برود؛ اما مسلمین، کسانی که اعتقاد به قرآن دارند، اعتقاد به اسلام دارند و برای عالم دیگری موجودیت بالاتری قائل هستند و این زندگی اینجا را یک زندگی حیوانی می دانند، زندگی انسانی در یک عالم دیگری، بالاتر از اینجاست، این دیگر ترسی ندارد، خوفی ندارد. انسان از این محل به یک محل دیگری منتقل می شود که بهتر از اینجاست؛ بنابراین، این معنایی که در صدر اسلام هم بوده است، که اصحاب پیغمبر ... استقبال شهادت می کردند، برای شهادت از هم پیشی می گرفتند، اصحاب حضرت امیر، حضرت سیدالشهداء از شهادت استقبال می کردند،
پیشی می گرفتند، این روی همین ایمان راسخ به این بوده است که شهادت یک مطلبی نیست که انسان بکلی از بین برود تا دیگر غیر از این خبری نباشد. شهادت از این عالم منتقل شدن به یک عالم بالاتر، نورانیتر؛ همه چیزش از اینجا بهتر.
بنابراین ما الآن تکلیف همه مان این است که همه مان پاسدار اسلام هستیم، همه سرباز اسلام هستیم، و همه باید در این زمانی که قشرهای مختلفی در بین مردم افتاده اند و مفسده می کنند و می خواهند نهضت ما را متوقف کنند یا به عقب برگردانند، همۀ ما تکلیف داریم که جدیت کنیم که این نهضت جلو برود، و ان شاءالله اسلام به آنطوری که باید، پیاده بشود، و همۀ نواقص به واسطۀ اسلام از بین برود.
من از خدای تبارک و تعالی سلامت و سعادت شما جوانها را می خواهم، و تشکر می کنم از این قوۀ اراده، از این قدرت بازو، از این زحماتی که شما در راه اسلام می کشید. خداوند همۀ شما را حفظ کند و به سعادت دو دنیا برساند ان شاءالله .