سخنرانی در جمع دانشجویان (مواهب انقلاب ـ اعمال تروریستی)

‏‏سخنرانی‏

‏‏زمان: 19 اردیبهشت 1358 / 12 جمادی الثانی 1399‏

‏‏مکان: قم، مدرسۀ فیضیه‏

‏‏موضوع: مواهب انقلاب اسلامی ـ اعمال تروریستی‏

‏‏حضار: دانشجویان دانشکده پزشکی آیت الله طالقانی ـ سربازان پادگانهای شیراز‏

‏‏[بسم‏‏ الله الرحمن الرحیم‏‏]‏

‏‏برکات انقلاب اسلامی‏

‏‏     ... حجره های مدرسۀ فیضیه را شکستند؛ غارت کردند.‏‎[1]‎‏ آن روز روزی بود که‏‎ ‎‏اجتماع در این مدرسه، بین جنود طاغوتی و شیطانی، و جنود الهی در حال مبارزه بود.‏‎ ‎‏طاغوت رفت، و امروز ما ـ گروههای مختلف ـ که هیچ گاه با هم جمع نمی شدیم و امکان‏‎ ‎‏اجتماع به ما نمی دادند، در این مکان مقدس، مجتمع شدیم. سربازان محترم شیراز از‏‎ ‎‏پادگانهای خود به اینجا آمده اند؛ با دانشجویان، با سایر اقشار، با روحانیون، با بانوان و‏‎ ‎‏زنهای محترم؛ همه با هم مجتمع. این فرصتی است که نهضت به ما داد. این منتی است که‏‎ ‎‏اسلام بر ما نهاده که همۀ قشرها با هم در یک مکان، مجتمع. در زمان طاغوت قشرها با هم‏‎ ‎‏مختلف بودند؛ اگر مجتمع می شدیم، اجتماع به مبارزه بود. در خیابانها با مبارزه مجتمع‏‎ ‎‏می شدند؛ برای خونریزی می آمدند. نهضت مقدس اسلامی به برکت اسلام، سربازان‏‎ ‎‏محترم را در کنار ما نشاند؛ فرهنگیان را با آنها مجتمع کرد؛ بانوان را با آنها در یک مکان‏‎ ‎‏مجتمع کرد. این منتی است که ما از خدای تبارک و تعالی باید بکشیم.‏

‏‏     برکات این نهضت زیاد بود؛ بزرگترین برکات، شکستن سد بزرگ رژیم شاهنشاهی و‏‎ ‎‏راندن دزدها و چپاولگران از مملکت و قطع ایادی شرک و نفاق و قطع ایادی چپاولگران‏‎ ‎‏و نفتخواران ‏‏[‏‏بود‏‏]‏‏. اینها برکاتی بود که به ما تاکنون رسیده است. آزادی، بزرگترین‏‎ ‎‏موهبت الهی که الآن ملت ما از آن برخوردار است. آزادانه شما اینجا آمده اید؛ دیروز‏‎ ‎‏نمی توانستید.‏

‏
‏‎

‎‏     تذکر دادید که ما در محبس بودیم. پادگانها محبس بود، ایران محبس بود؛ ایران‏‎ ‎‏محبس 35 میلیون جمعیت بود! ما در مدرسه ها محبوس بودیم، شما در پادگانها، بازاریها‏‎ ‎‏در بازار، اداریها در اداره؛ همه محبوس بودید. امروز خدای تبارک و تعالی به ما منت‏‎ ‎‏گذاشت و آزادی را نصیب ما کرد که همه آزادانه در اینجا مجتمع هستیم، و مسائل‏‎ ‎‏خودمان را طرح می کنیم. ما از این به بعد احتیاج به این اجتماعات داریم.‏

‏‏حرکات مذبوحانه گروهکها‏

‏‏     نهضت ما به آخر نرسیده است. ما در بین راه هستیم. ما تاکنون موانع را به مقدار‏‎ ‎‏بزرگی از راه برداشتیم؛ و ان شاءالله این ریشه های گندیده را هم از بن درمی آوریم ‏‎ ‎‏. این نوکرهای چپ و راست ـ این انگلها، این چپاولگران و معاونین چپاولگران ـ بدانند‏‎ ‎‏این حرکات مذبوحانه را نمی توانند ادامه دهند. با ترور شخص میدان برای آنها باز‏‎ ‎‏نخواهد شد. ملت ما همه مبارزند، ملت ما همه سربازند؛ زن و مردِ ملت ما سربازند. این‏‎ ‎‏انگلهای جامعه، اینها که می خواهند نفت ما را باز به جیب امریکا بریزند، اینها که یا‏‎ ‎‏چپگرا یا راستگرا هستند ـ اینها ـ باید بدانند که گذشتْ آن زمان! دیگر نمی توانند اعاده‏‎ ‎‏بدهند آن رژیم یا نظیر آن رژیم را. به جای خود بنشینید! مثل خفاش از سوراخها بیرون‏‎ ‎‏نیایید! ترور برای شما فایده ندارد. جوانان ما همه برای شهادت حاضرند. مرد و زن ما‏‎ ‎‏برای شهادت حاضرند.‏

‏‏     برادران من! ما راه را تا بین راه آمده ایم و باید به آخر برسانیم. باید این نهضت را‏‎ ‎‏حفظ کنید. شما باید این آتش روشن را روشنتر کنید. اگر خدای نخواسته لطمه ای به این‏‎ ‎‏نهضت وارد بشود، تا آخر اسارت است؛ و نخواهد شد. این نهضت به ثمر خواهد رسید.‏‎ ‎‏و حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی ـ که حافظ همۀ سعادتهاست و حافظ استقلال‏‎ ‎‏مملکت ما و حافظ آزادی ملت ماست ـ برقرار خواهد شد. خداوند تمام شما را، همۀ‏‎ ‎‏مردان و زنان را، سربازان و دانشجویان را سلامت و سعادت و عزت، عنایت فرماید.‏‎ ‎‏خداوند این نهضت را افروخته تر کند. خداوند دست جنایتکاران را قطع کند.‏

‏‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‏‎ ‎

‏‎

‎