انسان بر سر دوراهى
وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ «عصر» انسان کامل است؛ امام زمان- سلام الله علیه- است. یعنى «عصاره» همه موجودات. قسم به عصاره همه موجودات، یعنى قسم به انسان کامل.إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ. این «انسان» که اینجا مى گویند همین انسان یک سر و دو گوشى است که ماها انسانش مى گوییم. خطاب با ماست. سر دو راهى واقع شده ایم، یک راه، راه انسانیت است، که این «صراط مستقیم» است. صراط مستقیم یک سرش به طبیعت است؛ یک طرفش به الوهیت. راه مستقیم از «علق» شروع مى شود. منتها بعضى از آنها طبیعى است، و آنجایى که مهم است آنجایى است که ارادى است. یک سرش طبیعت است، یک طرفش مقام الوهیت. و انسان از طبیعت شروع مى کند، تا اینکه برسد به آنجایى که در وهم من و تو نمى آید: «آنچه در وهم تو ناید آن شوم».
اختیار با شماست که این دو راه را اختیار کنید: یا صراط مستقیم انسانیت را؛ یا انحراف به چپ، یا انحراف به راست. 169
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 253