نقش دعا در تربیت
این ادعیه انسان را از این ظلمت بیرون مى برد. وقتى که از این ظلمت بیرون رفت یک انسانى مى شود که براى خدا کار مى کند؛ کار مى کند اما براى خدا، شمشیر مى زند براى خدا، مقاتله مى کند براى خدا، قیامش براى خداست. نه این است که ادعیه باز مى دارد انسان را از اینهایى که آن آقایان مى گویند. آنها همه آمالشان همین جاست. هرچه ماوراى اینجا باشد ذهنیات است. در نظر آقایان، و یک وقت هم به آن مى رسند که ببینند آنها عینیات بوده، اینها ذهنیات است. همین ادعیه، و همین خطبه ها، و همین نهج البلاغه، و همین مفاتیح الجنان، و همین کتابهایى که ادعیه هستند، اینها همه کمک انسانند، در اینکه انسان را آدم کنند.
وقتى یک انسانى آدم شد، به همه این مسائل عمل مى کند، زراعت هم مى کند، لکن زراعتى که براى خداست؛ جنگ هم مى کند. 195
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 294