نقش مادر در تربیت
شما خانمها شرف مادرى دارید، که در این شرف از مردها جلو هستید؛ و مسئولیت تربیت بچه در دامن خودتان دارید. اول مدرسه اى که بچه دارد، دامن مادر است. مادرِ خوب، بچه خوب تربیت مى کند؛ و خداى نخواسته، اگر مادر منحرف باشد، بچه از همان توى دامن مادر، منحرف بیرون مى آید. و چون بچه ها آن علاقه اى که به مادر دارند به هیچ کس ندارند، و در دامن مادر که هستند تمام ... آرزوهایى که دارند خلاصه مى شود در مادر و همه چیز را در مادر مى بینند، حرف مادر، خُلق مادر، عمل مادر، در بچه ها اثر دارد. لامحاله یک بچه در دامن مادر- که اول کلاس
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 300
است- این دامن اگر یک دامن طاهر پاکیزه مهذب باشد، بچه از همین اول که دارد رشد مى کند، با آن اخلاق صحیح و با آن تهذیب نفس و با آن عمل خوب رشد مى کند. بچه وقتى در دامن مادرش هست، مى بیند مادر اخلاق خوش دارد، اعمال صحیح دارد، گفتار خوش دارد، این بچه از همان جا اعمالش و گفتارش به تقلید از مادر- که از همه تقلیدها بالاتر است- و به تزریق مادر- که از همه تزریقها مؤثرتر است- تربیت مى شود.
شما این مسئولیت بزرگ را دارید که باید بچه هاى خودتان را که نوزاد هستند، و نفوسشان ... تربیت را زود قبول مى کند، خوب و بد را زود قبول مى کند، شما از اول که این بچه ها در دامان شما بزرگ مى شوند، مسئول افعال و اعمال آنها هم شما هستید. همان طورى که اگر یک بچه خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک بچه تأمین کند، اگر یک بچه بد هم- خداى نخواسته- در دامن شما بزرگ بشود، ممکن است که یک فساد در جامعه پیدا بشود. گمان نکنید که یک بچه است؛ یک بچه گاهى وقتها در جامعه، وقتى که وارد شد، در رأس جامعه واقع مى شود، و محتمل است که بچه یک فقیر، یکوقت در رأس جامعه واقع بشود. اگر این بچه اى که شما تربیت کردید یک تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند مى کند؛ و آن شرفش مال شماست؛ یعنى شما این سعادت را براى یک ملت بیمه کردید. و اگر خداى نخواسته به عکس باشد: یک بچه اى در [دامن ] مادر تربیتش تربیت اسلامى نباشد، تربیت انسانى نباشد، انحراف داشته باشد، این ممکن است که بعدها یک جامعه را به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهى یک آدم، یک ده را خراب مى کند؛ گاهى یک آدم یک
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 301
شهرستان را خراب مى کند؛ گاهى یک مملکت را خراب مى کند.
شما از این اشخاصى که در دنیا و در طول تاریخ هستند و بودند عبرت بگیرید، یک فرد وقتى که مى آید در رأس جامعه واقع مى شود، مثل محمدرضا پهلوى، یک جامعه را به فساد مى کشد؛ نه اینکه فسادش فقط این است که ذخایر ما را برده است؛ نه این است فقط که مملکت ایران را دو دستى تقدیم دیگران کرده و هر چه ما داشتیم به دیگران داده است؛ بلکه بالاتر از این، اینکه قشرهایى از این مملکت را همچو فاسد کرده است. 203
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 302