مجله نوجوان 184 صفحه 26

آرش میر اسماعیلی : خواست خداوند چنین بود افسون حضرتی المپیک پایان تلخی برای آرش میر اسماعیلی بود . آوردگاه پکن دومین المپیک پی در پی بود که میر اسماعیلی از ایستادن روی سکوی قهرمانی باز ماند . وی پس از شکست مقابل حریف خود از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد هر چند که تلویحا و در لا به لای گفته هایش گلایه هایی نیز خودنمایی می کرد . با وی هنگامی که مشغول تماشای رقابت علی معلومات یکی دیگر از جودوکاران کاروان ایران روی ((تاتامی)) بود ، گفتگو کردیم که هنوز در لحن کلامش اندوه شکست و ناکامی به خوبی آشکار بود . یک دفعه این تصمیم را گرفتید ؟ نه ،قبل ار المپیک هم چنین تصمیمی داشتم ولی فکر کنم در اوج کنار رفتن خیلی بهتر است . فکر می کنید دلیل این اتفاق چه بود ؟ باور کنید تا این لحظه خودم هم نمی دانم چرا مقابل حریف ژاپنی بازی را واگذار کردم . حتی ده درصد آرش میر اسماعیلی هم نبودم . از لحاظ بدنی کم آوردید ؟ پیش از مسابقات در تهرن تمرینات خوبی را پشت سر گذاشته بودم و خیلی به کسب مدال امیدوار بودم ولی متاسفانه نشد و شرمنده مردم شدم . البته مشکلاتی هم وجود داشت . منظورتان کمبود امکانات است ؟ فکر کنم بهتر است به این مسائل نپردازیم . چون وقتی ورزشکاری می بازد حرف و حدیثها زیاد است ولی اکر برنده شده بودم ، کاملا شرایط فرق می کرد . برای خداحافظی کمی زود بود ! بله ، به نظر خودم چند سال دیگر می توانستم رقابت کنم ولی بهتر است که جوانترها بیایند . من دیگر آن آرش جوان نیستم ،10 سال است که عضوتیم ملی هستم . خدارو شکر می کنم که در این مدت دو مدال طلا و دو مدال برنز جهانی به همراه یک مدال نقره