سخنرانی
زمان: 23 خرداد 1361 / 20 شعبان 1402
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: سکوت دولتهای منطقه در برابر جنایات اسرائیل
حضار: معادیخواه، عبدالمجید(وزیر ارشاد اسلامی) ـ افضلی، بهرام(فرمانده نیروی دریایی) ـ الهی، علی(مدیر سیاسی ـ عقیدتی)، سرپرستان دوایر سیاسی ـ عقیدتی در پایگاههای دریایی، پرسنل نیروی دریایی، نمایندگان نهضتهای آزادیبخش جهان، مدیران و کارکنان وزارت ارشاد اسلامی
بسم الله الرحمن الرحیم
سکوت دولتهای منطقه در قبال جنایات اسرائیل
قبلاً باید از آقایانی که در اینجا حاضر هستند، از نیروی دریایی و از وزارت ارشاد و از مهمانان عزیزی که از خارج آمده اند تشکر کنم. من امیدوارم که خدای تبارک و تعالی بر این ملتهای ضعیف عنایت کند و دست ستمکاران را قطع کند ان شاءالله .
ابتلای اسلام، امروز این است که گوشهایی که باید به مسائل، به مشکلات مسلمین گوش بدهند کر شده اند و زبانهایی که باید برای مصالح مسلمین به کار بیفتند لال شده اند. و چشمهایی که باید مصیبتهایی که بر مسلمین وارد می شود ملاحظه کنند کور شده اند ما با این لالها و کرها و کورها چه بگوییم؟ آیا این دولتهای منطقه مسئله لبنان را یک فاجعه نمی دانند؟ یک فاجعه برای اسلام نمی دانند؟ یک فاجعه برای مسلمین جهان نمی دانند؟ آیا حملۀ اسرائیل به لبنان و کشتار بی حد فاجعه نیست؟ برای اسلام فاجعه نیست؟ برای مسلمانها فاجعه نیست؟ آیا تصریح به اینکه این عمل با صوابدید امریکا واقع شده است، در گوش اینها وارد نمی شود؟ اگر کر نیستند، چرا این فریاد و نالۀ عزیزان ما را در لبنان نمی شنوند؟ و اگر کور نیستند، چرا این کشته هایی که هر روز دارد در لبنان و ایران روی هم می ریزد و جوانهای عزیزی [را] که در جبهه ها و زنها و بچه ها و مردهای پیر [را] که در خارج جبهه ها و در شهرها به هلاکت می رسند، نمی بینند؟ اگر می بینند و فاجعه
می دانند، چرا صحبتی در کار نیست؟ اگر علاقه به کیان اسلام، علاقۀ به قرآن کریم، علاقۀ به حرمین شریفین دارند، چرا امروز که دارد این معالم دینی زیر پا گذاشته می شود و تهدید می کند اسلام و قرآن و حرمین شریفین را، صحبتی نمی کنند؟ چرا باز کمک می کنند؟ چه شده است اینها را که در حضور آنها این مصایب واقع می شود و در محضر همه اینطور جنایتها واقع می شود و علاوه بر اینکه سکوت کرده اند تأیید می کنند، باز هم قرارداد کمپ دیوید را می خواهند تأیید کنند، باز هم طرح فهد را می خواهند تأیید کنند، باز هم اسرائیل را می خواهند بشناسند؟ این فاجعه ها را باید ما با کی در میان بگذاریم؟ با دولتهایی که چشم و گوششان را بسته اند و بدون اراده تسلیم امریکا شده اند؟ با ملتهای مظلومی که تحت فشار این دولتها دارند جان می دهند؟
لزوم بیداری و اتحاد ملتها
باید با ملتها در میان گذاشت؛ همان طوری که در ایران، ملت ایران بود که فاجعه ای که برای اسلام به دست امریکا و سرسپردگان او ـ که رژیم منحوس پهلوی است ـ پیش می آمد، همین جوانهای ایران بودند و همین ملت ایران بود و همین ارتش ایران بود و همین نیروهای دریایی و هوایی و زمینی ایران بود و همین سپاه پاسداران ایران بود و همین جوانهای بسیج و عشایر ایران بودند که با هم وظیفه فهمیدند، بیدار شدند و با هم مشتها را گره کردند و با مشت، تانکها را از صحنه بیرون کردند. تا ملتها یک همچو بیداری پیدا نکنند و تا ملتها یک همچو انسجامی پیدا نکنند، باید بدانند که محکوم به حکومتهای فاسد و محکوم به امریکای جنایتکار و سایر ابرقدرتها هستند. با داشتن آنهمه ذخایر، آنهمه امکانات، که اگر یک هفته نفت خودشان را به روی این جنایتکارها
ببندند تمام مسائل حل خواهد شد، مع ذلک، می گویند که ما این کار را نمی کنیم. این مصیبتها را ما به کجا باید عرض کنیم، جز به ساحت مقدس خدای تبارک و تعالی؟ شکایت از این حکومتها را به کجا ببریم جز به ساحت مقدس خدای تبارک و تعالی؟ ما چطور شکایت کنیم از آنهایی که ایران را که ایستاده است و می خواهد در مقابل همۀ قدرتها بایستد و اسلام را محقق کند در دنیا، در مقابل این، طرح جهاد می دهند و [در مقابل] اسرائیل، که به جنگ با اسلام برخاسته است و با صراحت می گوید که از نیل تا فرات مال من است و حرمین شریفین را از خود می داند، سکوت کرده اند؟ ما این دردها را کجا ببریم؟ این مصیبتها را پیش کی طرح کنیم؟ این سکوتهای مرگبار را، این سکوتهایی که تأیید می کند جنایتکاران را، این سکوتهایی که تشویق می کند ستمکاران را، باید به کی عرضه کنیم، و از کی بخواهیم که عنایت کند و این سکوتها را بشکند؟ جمعیتتان کم است؟ ثروتتان کم است؟ نفتتان ناچیز است؟ زمینهایتان کم است؟ مراکز مهمی که در [مراکز] سوق الجیشی بسیار معتبر است، شما دستتان نیست؟ همۀ امکانات هست، لکن یک چیز نیست و آن ایمان است. ایمان نیست.
ملت ایران هیچ نداشت و ایمان داشت، و ایمان او را بر همۀ قدرتها غلبه داد. و مسلمانهای همۀ کشورها، دولتهاشان همه چیز دارند، لکن ایمان ندارند. آنچه که کشور ما را، ملت ما را پیروز کرد، ایمان به خدا و عشق به شهادت بود. عشق به شهادت در مقابل کفر، در مقابل نفاق، برای حفظ اسلام، برای حفظ قرآن کریم.
این مهمانهای عزیز ما که آمده اند، اینها حامل پیام ایران باشند به ملتها که خودتان باید به فکر باشید؛ ننشینید تا برای شما دست نشاندگان امریکا کار کنند. آنها در این گرفتاری که ایران دارد، برای باغ وحش خودشان شتر می خرند! این مصیبت را ما کجا ببریم؟ چهارده تا شتر برای باغ وحش فلان سلطان منطقه از خارج می خرند و با طیاره ها می خواهند ببرند به آن محل. اینها دارند همه چیز ما را می برند و آنها شتر می خرند! من
نمی دانم که این گوشها کی باز می شود. با نفخ صور باید باز بشود؟ و این چشمها کی بینا می شود و این زبانها کی گویا می شود؟ صُمٌّ بُکْمٌ عمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلوُنَ. همه اش سر لا یعقلون است. صُمٌّ بُکُمٌ عُمْیٌ هم دنبال لا یعقلون است.
باج خواهی متجاوز
ما بحمدالله ، در جبهۀ داخل پیروز هستیم و رزمندگان ما از همه طبقاتی که بودند، چه نیروی دریایی که امروز بعضی از آنها در اینجا تشریف دارند و خدا حفظشان کند و چه نیروی زمینی و چه نیروی هوایی و چه سایر قوای مسلح مثل سپاه پاسداران و دیگران، در صحنه اند و ایستاده اند در مقابل هر پیشامدی. کشور ما که سرمایه های بزرگ خود که عبارت از جوانهاشان باشد، در طبق اخلاص گذاشته اند و برای اسلام، برای دین خدای تبارک و تعالی جهاد می کنند. برای هر پیشامدی که برای مسلمین می شود، اینها در صحنه اند. مضحک این است که دولت ما پیشنهاد می کند که راه بدهید ما برویم با دشمنهای شما جنگ بکنیم و این را یکی از شرایط قرار می دهد، برای اینکه مأیوس از شماست و شما باید شرط قرار بدهید و آنها می گویند که باید از هر چیزی که ما کردیم بگذرید تا راهتان بدهیم، آن هم چه راه دادنی. اینها مصیبت نیست که بر اسلام وارد است که یک جمعیت فداکار می خواهند بروند با دشمن عرب، با دشمن اسلام، با دشمن حرمین شریفین، با دشمن همۀ منطقه جنگ بکنند؟ خودشان که نشستند و بی تفاوت هستند، بلکه موافق هستند با آنها از ما رشوه می خواهند که راه به آنها بدهید که اینها بروند آنجا، برای آنها جنگ بکنند؟! مثل یک نفر غریق که دارد در دریا غرق می شود و یکی می رود نجاتش بدهد، می گوید: چه به من می دهی تا اجازه بدهم مرا نجات بدهی؟!
اینها، دولت عراق قضیۀ اسرائیل را بهانه قرار داده[اند؛] برای اینکه از چنگال انتقام و عدالت الهی فرار کنند. بهانه قرار داده اند که بگوید شما اگر بخواهید ما اجازه بدهیم بروید و ما غریقها را نجات بدهید، باید از جنایاتی که به شما کردیم صرف نظر کنید و
یک دولت، دو تا دولت، صلح باشند و متصالح باشند که وارد بشوند و از آنجا بروند سراغ نجات ما. این غیر از این است که صُمٌّ بُکْمٌ عمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقِلوُنَ؟ مگر دولت ایران آن وقتی که شما به خیال خودتان قدرت داشتید، غیر از این حرفی می زند که حالا می گوید؟ این همان را می گوید. دو تا مطلب دیگری که بزرگان این کشور عنوان کردند و شرط قرار دادند، این از باب این است که از شما مأیوس هستند. می گویند: شرط صلح، شرط صلح این باشد که راه بدهید تا برویم. آن شرطی را که شما باید با ما بکنید، بگویید ما به شرطی صلح می کنیم که شما بیایید از اینجا بروید. این، غیر از این است که تعقل ندارند و چشم و گوش آنها را هواهای نفسانی بسته است؟
ایران برای همۀ کشورها حجت است
دولتمردان ما که می گویند این بیچاره هایی که از عراق بیرون کردید و فرستادید به اینجا و ما با آغوش باز آنها را پذیرایی می کنیم، اینها وطنشان آنجاست، یکی از شرایط ما این است که آنها را راه بدهید،این یک شرط غیر معقول است؟! یک شرطی است زاید بر آن که ما از اول گفتیم؟ راه دادن اهالی یک کشور در محل خودشان و اجازه دادن اینکه آوارگان از آنجا که به زور بیرونشان کردید، برگردند به جای خودشان، این یک چیزی است که ما یک شرط زیادی کردیم؟! نه، این امری است طبیعی، دنبال آن شرایط ماست، ما اضافه ای نکردیم.
آتش بسی که صدام می گوید، آتش بسی است که دنبالش آتش می گشاید. راهی که صدام می خواهد به ما بدهد، راهی است که نجات خودش را در آن راه می یابد، نه راه می خواهد برای اسرائیل بدهد. این، طرفین قضیه را ملاحظه کرده است. اگر ما قبول کنیم، پس مصالحه واقع شده است و صدامیها نجات پیدا کرده اند. و اگر قبول نکنیم، پس معلوم می شود که ما نمی خواهیم جهاد کنیم، نمی خواهیم با اسرائیل جنگ کنیم. ما به آنها می گوییم که ما قبول داریم، شما کنار بروید و کارشناسها بیایند ببینند که شما چه کردید در این کشور، چه جرمهایی را مرتکب شدید. و کارشناسها بیایند ببینند که کی این جنایت را
مرتکب شده است. لکن ما جنایات را غمض عین کنیم؛ برای اینکه، می خواهیم برای شما کار کنیم. اینها از عجایبی است که در تاریخ باز می ماند. از عجایبی است که تاریخ ضبط می کند [این است] که ایران می خواست برای نجات عرب ـ که اسرائیل بخصوص با عرب مخالف است ـ و برای نجات حرمین شریفین و برای نجات کشورهای اسلامی که همه در تهدید اسرائیل هستند و برای مقابله با این سرطان فاسد، می خواست برود و دولتها از او رشوه می خواستند. اینها مسائلی است که در تاریخ ثبت می شود و ننگهایی است که بر پیشانی این اشخاص ثبت خواهد شد.
تا کشورهای اسلامی، ملتهای اسلامی، آن معنایی که در ایران پیدا شد، الگوی خودشان قرار ندهند و تا خودشان به خیابانها نریزند و بخواهند از دولتهای خودشان که با اسرائیل باید روبرو بشوید، گمان نکنید که این کر و کورها به تعقل برسند. ملتها باید بایستند و بخواهند از ارتشهای منطقۀ خودشان و از دولتهای منطقۀ خودشان که بیایند و با این فلسطینی ها و با این سوری ها که مورد ظلم واقع شده اند کمک کنند تا این غدۀ سرطانی از بین برود. و اگر آنها هم تماشاگر باشند که ببینند چه می شود، آنها هم بی تفاوت باشند و عذر این باشد که دولتها باید این کار را بکنند، اگر اینطور باشد، آنها هم در محضر خدا جواب صحیح ندارند. ایران حجت است بر همۀ کشورها. خدای تبارک و تعالی ممکن است که در آخرت ایران را حجت قرار بدهد بر آنهایی که به ظلم ساخته اند و تسلیم ظالم شده اند و قیام نکرده اند. اگر اعتقاد به خدا و معاد دارند، جواب باید تهیه کنند برای خدای تبارک و تعالی. آن روز دیگر امریکا و اسرائیل نمی توانند به دادتان برسند. و اگر به این معانی اعتقاد ندارند، جواب برای ملتهای مظلوم دنیا باید تهیه کنند. جواب برای نسلهای آتیه که ـ خدای نخواسته ـ با این روشی که اینها دارند، آنها در دام خواهند افتاد، جواب باید تهیه کنند. اگر ارزشهای ایمانی را هیچ حساب می کنند، ارزشهای نظامی خودشان را، ارزشهای ملی خودشان را، ارزشهای انسانی را در نظر
بگیرند و برای چهار روز حکومت کردن، زیر بار ذلت نروند، آن هم ذلت در تحت چکمۀ اسرائیل. مسلمانها باید از جا برخیزند، باید قیام کنند. خدا فرموده است: إنَّما اَعِظُکُمْ بِواحِدَةٍ اَن تَقُومُوا لله َ مَثْنی وَ فُرادی. نگویید: تنها هستیم. تنهایی هم باید قیام بکنیم. اجتماعی هم باید قیام کنیم. با هم باید قیام کنیم. همه موظفیم به اینکه برای خدا قیام کنیم و برای حفظ کشورهای اسلامی قیام کنیم در مقابل این دو غدۀ سرطانی که یکی حزب فاسد بعث عراق است و یکی اسرائیل و هر دو سر منشأش امریکاست.
نابودی اسرائیل در گرو قیام کشورهای اسلامی
عذر نیست پیش خدای تبارک و تعالی، نه ما معذوریم و نه شما. عذر نیست که ما نداشتیم چیزی، همه چیز دارید. عذر نیست که ما قدرت نداریم، [از] همه قدرتمندتر هستید. وقتی روی هم بایستید، روی هم دست برادری با هم بدهید، یک قدرت بزرگ جهانی را شما می توانید تحقق بدهید. عذر نیست که ما اسلحه نداریم، سلاحی که شما دارید دنیا ندارد و او سلاح نفت است. دنیا به سلاح شما احتیاج دارد، رگ حیات دنیاست. این سلاحی که خدای تبارک و تعالی به اختیار شما گذاشته است، برای خدای تبارک و تعالی از او استفاده کنید. این قدرتی که خدای تبارک و تعالی در بازوان شما گذاشته است، برای خدای تبارک و تعالی به کار بگیرید. خداوند ان شاءالله ، بیدار کند این دولتها را.و خداوند ان شاءالله ، هوشیار کند این جمعیتهای فراوانی [را] که در عین حالی که همه چیز دارند، تحت فشار ظلم هستند. من امیدوارم که همان طوری که ایران تاکنون آمده است و دست ستمکارها را کوتاه کرده است و خود رو به یک تمدن خواهد رفت و ایران را یک ایران آزاد و مستقل قرار داده است، این آزادی و استقلال و این حضور جمعی، تا آخر باقی بماند. من امیدوارم که ملتهای این کشورهای اسلامی به این مسائل توجه کنند و ننشینند تا اینکه وقت بگذرد. امروز، روزی است که اگر با هم قیام کنند،
اسرائیل بکلی از بین خواهد رفت. من امیدوارم که این دولتهایی که در عین حالی که اسرائیل با صراحت می گوید که «من باید همۀ اینجاها را بگیرم» و اینجاها را ملک خودش می داند و شاهدیم که قدم قدم دارد پیش می رود، این دولتها بیدار بشوند و با این مادۀ سرطانی که خطرش برای همۀ منطقه و برای اسلام است، قیام کنند و با حرف و صحبت و شوخی و مزاح مسائل را نگذرانند.
من امیدوارم که این دولتها آنقدری که به باغ وحش خودشان اهمیت می دهند، به اسلام اهمیت بدهند. خداوند ان شاءالله ، این قدرتهایی [را] که برای اسلام کار می کنند، پیروز کند. و خداوند ان شاءالله ، شما جوانهای عزیزی که از اول انقلاب تا حالا و از حالا به بعد هم در صحنه حاضرید و برای اسلام کار می کنید، شما را تأیید کند. امیدوارم که خداوند تمام مسلمین جهان را تأیید کند و از زیر بار ستم قدرتهای بزرگ خارج شوند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته