پاسخگوی نیاز کاربران باشد.
باز هم با توجه به همان هزینههای زیاد ساخت وسایل نقلیه فضایی، چرا این طراحان و مهندسان وسیلهای را نمی سازند که بتواند مدتهای زیادی، مثلا صد سال قابل استفاده باشد؟
مواد یک سری رفتار خاص خودشان را دارند. یک مثال ساده بزنم. اگر قطعهای نازک و فلزی را در جایی قرار دهید ممکن است برای صدها و یا هزاران سال اتفاق خاصی برایش نیفتد ولی اگر آن را به دست گرفته و خم و راستش کنید ممکن است بعد از چند دقیقه و یا چند ثانیه بشکند. چرا؟ به دلیل اینکه ترکهای ریزی درون این قطعه فلزی هم پیوند می خورند. حالا میتوانید مثلا بدنه فلزی شاتل فضایی را در نظر بگیرید. حالتی مشابه مثالی که زدم هم میتواند برای شاتل رخ دهد چرا که انجام مأموریتهای فضایی، کنشها و نیروهای زیادی را به این وسیله اعمال میکند. همه اینها از قبل محاسبه و نتیجه همین محاسبات است که عمر شاتل و یا هر وسیله فضایی دیگر را تعیین میکند. ساخت چنین وسایلی مراحل زیاد و به نسبت پیچیدهای دارد و مهندسان به حسب استانداردهای فضایی از تمامی امکانات موجود استفاده میکنند تا وسیلهای مطمئن بسازند و مثلا در ادامه مثالی که زدم سعی میکنند تا آن ترک های ریز را از بین ببرند.
البته اگر چه آنها در مسیر عملیات متعدد و پیچیده ساخت موفق می شوند تعداد این ترک ها را تا جد بسیار قابل توجهی کاهش دهند اما واقعیت این است که این ترکها به طور کلی از بین نمیروند. نه تنها به تمامی از بین نرفته بلکه حتی در پی فشارهایی که در مأموریتهای فضایی اعمال میشود رشد کرده و در نتیجه بعد از مدتی وسیله نقلیه دیگر مقاومت لاازم را نخواهد داشت. چنین مسائلی طبعا ملاحظاتی را نیز در پی خواهد داشت. این ملاحظات سبب میشود تا برای وسایل نقلیه فضایی عمر مشخصی در نظر گرفته شود. نه تنها وسایل نقلیه فضایی که دیگر وسایل نیز همین حالت دار دارند. هر هواپیما نیز عمری دارد که پس از سپری شدن آن باید بازنشسته شده و دیگر
نام اسب: کاباردین
ویژگی کلی: این اسب زیبا در اصل از کوههای شمال قفقاز است. کاباردین اسبی حساس و با استعداد است و مقاومت اسب به دلیل زندگی در مناطق کوهستانی، نسبت به سرما و ارتفاع بسیار زیاد است. این اسب، گوشهایی بلند و آروارههایی قوی دارد.
رنگ: مشکی، قهوهای وکهر
مجلات دوست کودکانمجله کودک 419صفحه 14