مجله کودک 342 صفحه 15

جان! مواظب باش!» سُر خورد و افتاد. کابینت فوری یکی از کشوهایش را باز کرد. نعلبکی توی کشو افتاد. همه با ترس و نگرانی سرک کشیدند توی کشو. آقای نعلبکی از وسط نصف شده و بیهوش بود. خانم استکان زد توی سرش و گریه کرد. وسایل خانه اشک توی چشمهایشان جمع شده بود. استکانها جمع شدند و دو تکه ی آقای نعلبکی را کنار هم گذاشتند. اما فایده­ای نداشت. نخ و سوزن گفتند: «شاید ما بتوانیم دو تکه او را به هم بدوزیم!» اما هر کاری کردند سوزن نتوانست از توی نعلبکی چینی رد شود. میخ گفت: «شاید من بتوانم کاری کنم. و تا خواست جلو برود همه ی وسایل داد کشیدند: «نه! با ضربه ی میخ و چکش نعلبکی خرد و خاکشیر می­شود!» همه ی وسایل خانه غمگین، یک گوشه نشستند. لامپ گفت: «از دست ما هیچ کاری برنمی آید. دیگر باید با دوستمان خداحافظی...» و هنوز جمله­اش را تمام نکرده بود که صدایی شنید. صدای دوقلوها بود. چسبهای دوقلو. آنها شاد و خوشحال از توی جعبه ی کوچکی بیرون پریدند و گفتند: «کار خودمان است!» بعد کلاهشان را برداشتند و کمی از چسبهایشان را با هم قاطی کردند و به قسمت شکسته نعلبکی مالیدند و دو تکه را به هم چسباندند. وقتی چسبها سفت شد، نعلبکی آرام آرام چشمهایش را باز کرد و گفت: «چی شده؟» وسایل خانه از خوشحالی جیغ و داد کردند. نعلبکی در حالی که به سختی از جایش بلند می­شد گفت: «آره... داشتم می­گفتم! به آن نعلبکی قلدر گفتم، عزیز من! شما خیلی زور دارید! خیلی قشنگ و محکم هستید! لطفاً من را ببخشید! من اشتباه کردم... من...­» همه ی وسایل خانه از شنیدن این حرفها خندیدند. بعد نعلبکی را مجبور کردند که استراحت کند. حالا همگی شاد بودند. (ادامه دارد) نام پرنده: طوطی طلایی اندازه: حدود 35 سانتی متر گستردگی در جهان: شمال شرق برزیل زیستگاه: جنگل های بارانی و مناطق مرتفع جنگلی غذا: میوه، دانه های خوراکی سایر ویژگی ها: سه یا پنج تخم می­گذارد.