پیام مرحوم حجت الاسلام و المسلمین
سید احمد خمینی(ره) به مناسبت سالروز
شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی(ره)

از من خواسته اند تا درباره برادرم، استاد و مرادم مطلبی
بنویسم. در شرایط کنونی چه چیز می توان نوشت؟ من او را
از هیچ یک از شهدای انقلاب بالاتر نمی دانم، زیرا شهید با ایثار
خون خویش به چنان مرحله ای می رسد که برای او بود و نبود،
دانش و بینش، امتیازی نیست. شهادت مقامی است که دیگر اوصاف شهید را تحت الشعاع قرار می دهد. شهید با ایثار خون خویش به مقامی دست می یابد که ذکر دیگر اوصاف جمیل انسانی برای او بیهوده است، آنچه شهید را شاهد اجتماع می گرداند، وجود حالتی است که از عمق جان او بر می خیزد. دیگر فلسفه، عرفان، فقه، اصول و ادب و به طور کلی همه علوم و فنون، چنان زبون و محو به آن حالت الهی است که نامشان عارِمان است. خون شهید راهگشای اجتماعی است که در علوم و فنون غرق و گمراه شده است.

در هر دوره عارف و فیلسوف، فقیه اصولی، ادیب، همه و همه از آدم تا ما جیره خواران، قطره قطره خونهایی هستند که برای خدا و راه او بر زمین می ریزد و متاسفانه هنوز ره گمکردگان راه هدایت در حوزه های دینی و دانشگاهی به مناسبت جو حاکم بر محیط تنگشان که سالیان دراز به درازای جهان ماده، به الفاظی مشغول اند که شهید هر لحظه ای با عنوان کردن شهادتش از محتوا همه آنها گذشته با خدا یکی شده است. افسوس که به مناسبت کاری که دراین جا به عهده ام است، نمی توانم غلام حلقه به گوش خاک کف پای برادران و خواهرانمان در جبهه باشم. همین مقدار بدانند که نه تنها قلب تاریک من که قلب بزرگ و نورانی امام(س) برای یکایک آنان می تپد. برادرم همچون یکی از شهدای قبل از پیروزی انقلاب به دست عوامل شاه مسموم شد. از خصوصیات بارز این مرد خدا، دشمنی پر و پاقرص با شاه و رژیم او و جهت دار بودنش در مبارزه و صراحتش در برخورد با مسایل اصولی و آشتی ناپذیری اش در مقابل سازشکاران بود. خوب نیست شهیدی را بیشتر از شهید دیگر ستود که همه در پیش خدا یکسانند.

منبع: مجموعه آثار یادگار امام – جلد اول