سخنرانی
گرفتاری ایران، مسلمین و کشورهای اسلامی
سخنرانی در جمع اقشار مختلف مردم (گرفتاری ایران و مسلمین)
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: صحیفه امام

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 4 ب‍ه‍م‍ن‌ ‭1360

زمان (قمری) : 28 ربیع الاول ‭1402

مکان: تهران

شماره صفحه : 515

موضوع : گرفتاری ایران، مسلمین و کشورهای اسلامی

زبان اثر : فارسی

حضار : استادان، هیأت مدیره و دانشجویان مدرسه عالی علوم تربیتی و قضایی قم ـ مسئولان ستاد مرکزی جهاد سازندگی

سخنرانی در جمع اقشار مختلف مردم (گرفتاری ایران و مسلمین)

سخنرانی

‏زمان: قبل از ظهر 4 بهمن 1360 / 28 ربیع الاول 1402‏

‏مکان: تهران، جماران‏

‏موضوع: گرفتاری ایران، مسلمین و کشورهای اسلامی‏

‏حضار: استادان، هیأت مدیره و دانشجویان مدرسۀ عالی علوم تربیتی و قضایی قم ـ مسئولان ستاد‏‎ ‎‏مرکزی جهاد سازندگی ـ فرماندهان سپاه پاسداران سراسر کشور ـ مسئولان هلال احمر ـ‏‎ ‎‏بانوان قم ـ طلاب و اهالی کاشان و اندیمشک‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

برطرف شدن موانع انقلاب، به دست ملت

‏     ‏‏من باید تشکر کنم از آقایانی که در این سرما و زحمت تشریف آوردند اینجا و اینجا‏‎ ‎‏را مفتخر کردند به وجود شریف خودشان؛ هم از بانوان و دوشیزگان قم و هم از علمای‏‎ ‎‏اعلام حوزۀ علمیه و هم از پاسداران و هم از جهاد سازندگی و دیگران و آقایان طلاب‏‎ ‎‏کاشان. ان شاءالله خداوند همۀ ما و شما را موفق کند که به اسلام و خواستهای اسلام تا‏‎ ‎‏آخرین نفس پایدار باشیم و از هیچ توطئه یا تهدیدی خوف نداشته باشیم.‏

‏     ما چند جور گرفتاری داریم؛ یک جور گرفتاریهای داخلی که همه می دانید از جهت‏‎ ‎‏جنگ و از جهت فسادهایی که گروههای فاسد می کنند و از جهات کمبودهایی که داریم،‏‎ ‎‏اینها به نظر می آید که خیلی اسباب این نشود که ما عقب نشینی کنیم. ما و شما آقایان و‏‎ ‎‏همۀ ملت که همه با هم هستند، گرفتاریهای داخلی را حل می کنند و امروز یک گرفتاری‏‎ ‎‏غیر قابل حلی ما نداریم. البته کمبودهایی داریم از قبیل کمبود قاضی، کمبود مبلغ، که این‏‎ ‎‏به عهدۀ علمای حوزۀ علمیۀ قم و سایر حوزه هاست که با کمال کوشش در این مطلب‏‎ ‎‏پافشاری کنند. و وجود قاضی امروز خیلی محل احتیاج است و چند هزار قاضی ما لازم‏‎ ‎‏داریم، ایران لازم دارد و آن باید به همت والای علمای بلاد و مدرسین محترم حوزۀ‏‎ ‎‏علمیۀ قم ـ ایّدهم الله تعالی ـ این کمبود ولو به دراز مدت، اما نه خیلی دراز مدت، این‏

‏کمبود ان شاءالله ، حل بشود و حل می شود. و همین طور تربیت مبلغین؛ مبلغین امروز‏‎ ‎‏خیلی مورد احتیاج است. در شهرها، در روستاها، در مناطق جنگی و همه جا، در‏‎ ‎‏کارخانه ها، همه جا مبلغ مورد احتیاج است و کمبود داریم. بسیاری از اوقات می آیند‏‎ ‎‏اینجا و شکایت دارند از اینکه نداریم مبلغ. باید باز حوزۀ علمیه، حوزه های علمیۀ همه‏‎ ‎‏جا خصوصاً، حوزۀ علمیۀ قم همت کنند که این نقیصه را هم ان شاءالله ، رفع کنند و‏‎ ‎‏مسئله ای نیست و خواهد رفع شد. ‏

‏     جنگ هم یک مسئله ای بود که انسان خیال می کرد که یک هائله ای‏‎[1]‎‏ است برای ما و‏‎ ‎‏یک مسئله ای است بسیار مهم، لکن معلوم شد که منافعش بیشتر از ضررهایش بود. آن‏‎ ‎‏انسجامی که در اثر جنگ بین همۀ قشرها پیدا شد و آن معنای روحانی و معنوی ای که در‏‎ ‎‏خود سربازان عزیز از ارتش و ژاندارمری و سپاه پاسداران به نمایش گذاشته شد و آن‏‎ ‎‏روح تعاونی که در همۀ ملت از زن و مرد در سرتاسر کشور تحقق پیدا کرد، به دنیا فهماند‏‎ ‎‏که این مسئله ای که در ایران است با همۀ مسائل جداست. اینجا از باب اینکه اصل نهضت‏‎ ‎‏را خود ملت کرد و به ثمر رساندنش هم به دست خود ملت شد، چیزهایی که بر ضد این‏‎ ‎‏نهضت و برضد این انقلاب است، باز به دست خود ملت از سر راه برداشته می شود و‏‎ ‎‏ان شاءالله این هم به زودی حل خواهد شد.‏

حل مشکلات اقتصادی بدست خود ملت

‏     ‏‏مسئلۀ گرانی و مسئلۀ احتکار و اینها هم کراراً، گفته شده است به اینکه اینهایی که‏‎ ‎‏گرانفروشی می کنند، اینهایی که احتکار می کنند، اینها انصاف داشته باشند که این ملتی که‏‎ ‎‏با خون خودش و با زحمت خودش شما را از آن اختناق بیرون آورد و مسئلۀ آن ناامنی به‏‎ ‎‏صورت قانونی را از بین برد، هیچ انصاف نیست که شما با این ملت با این مستضعفین‏‎ ‎‏اینطور کنید. می دانید که گرانی و احتکار تلخی اش به ذائقۀ مستضعفین و عامه مردم‏‎ ‎‏محروم است، مشکل برای اینهاست و الا آنهایی که بالانشین اند و از طبقات مستکبر‏

‏هستند و بالانشین، آنها برایشان این امور خیلی مطرح نیست؛ هم ذخیره ها دارند و هم‏‎ ‎‏اموال زیاد، هر قیمتی هم باشد می توانند تهیه کنند. این مستضعفین هستند که بار این‏‎ ‎‏زحمت به دوش آنهاست و بار انقلاب هم به دوش قوی محترم آنها بود و هست و‏‎ ‎‏امیدواریم که این مسئله هم حل بشود، با انصاف فروشندگان و ثروتمندان و با توجه به‏‎ ‎‏اولیای امور. این مسائل داخلی یک مسائلی است که ولو به دراز مدت حل می شود. ‏

‏     بحمدالله ، جهاد سازندگی به طوری که آقا خواندند و ریز این فعالیتها را دادند، بسیار‏‎ ‎‏انسان را دلخوش می کند و امیدوارم که فعالیت بیشتر از این بشود و به روستاها، به‏‎ ‎‏مستضعفین، به محرومینی که در طول تاریخ محروم بودند، به اینها بیشتر رسیدگی بشود و‏‎ ‎‏می شود. و من تشکر می کنم از این همه زحمتها و امیدوارم که از این به بعد هم آقای‏‎ ‎‏نوری که در این جرگه وارد شده اند، با هدایتهایی که می کنند و زحمتهایی که می کشند، و‏‎ ‎‏با زحمتهای سایر برادرهای محترم، مشکل هم هر چه باشد، ان شاءالله حل بشود.‏‎ ‎‏مشکلهای داخلی ما یک قسم مشکلات هست که به دست خودمان باید حل بشود و همۀ‏‎ ‎‏ملت باید در این باب کوشش کنند. آنهایی که کار می توانند بکنند کار بکنند، زراعت‏‎ ‎‏می توانند بکنند زراعت بکنند و این مشکل را، مشکل اقتصادی را با دست خود ملت‏‎ ‎‏ان شاءالله حل بشود و ملت مابه خودکفایی ان شاءالله برسد. ‏

دانشجویان، ذخایر ملت

‏     ‏‏مشکل دانشگاهی هم حل شده است و می شود. من از بعضی روزنامه ها گله باید بکنم‏‎ ‎‏که گاهی در تیترهایشان یک مطلبی که از یک راه می خواهد برود، منحرفش می کنند به‏‎ ‎‏راه دیگر. ما می گوییم دانشگاهها باید باز بشود و در خلال باز شدن زحمت کشیده بشود‏‎ ‎‏از جناح خود دانشگاهیها و از جناح روحانیون و جناحهای دیگری خدمت کنند تا اینکه‏‎ ‎‏دانشگاهها به آن ترتیب اسلامی برسند. می بینیم که گاهی وقتها در روزنامه ها می گویند که‏‎ ‎‏دانشگاهها تا اصلاح نشود، نباید باز بشود، گاهی هم گردن من می گذارند این حرف را؛‏‎ ‎‏من از آنها گله دارم که من که می گویم که دانشگاه چون اصلاحش طولانی است باید باز‏

‏بشود، نه اینکه صبر کنند تا آن آخر. و یک مطلبی هم به شورای انقلاب فرهنگی عرض‏‎ ‎‏می کنم که از قراری که بعضی از آقایان گفتند، ایراد زیاد می گیرند. یک مسئله، مسئله این‏‎ ‎‏است که اشخاصی که فاسد هستند و می خواهند افساد بکنند در دانشگاه، حرفی نیست که‏‎ ‎‏اینها باید در دانشگاه راه پیدا نکنند، آنهایی که دانشگاه را سنگر کرده بودند و اتاق جنگ‏‎ ‎‏درست کرده بودند و این مفاسد را ایجاد می کردند، آنها را باید شناسایی کنند و کنار‏‎ ‎‏بگذارند. اما یک دسته جوان هستند از دخترها، از پسرها که اینها گاهی در سابق یک‏‎ ‎‏ابتلائاتی به معصیتهایی داشتند و بعد توبه کردند، اینها را نباید آقایان بگویند که شما در‏‎ ‎‏فلان وقت یک کار خلافی کردید و حالا دیگر باید محروم باشید از دانشگاه؛ خیر، در‏‎ ‎‏توبه باز است، خدای تبارک و تعالی در توبه را باز گذاشته است برای همه معاصی. البته‏‎ ‎‏مفسدها نباید باشند، لکن اشخاصی که توبه کردند، اشخاصی که قبلاً افسادی نکرده‏‎ ‎‏بودند لکن یک ـ مثلاً ـ خلافی کرده بودند، چه دخترها و چه پسرها و حالا پشیمان شدند،‏‎ ‎‏اینها را ما باید با آغوش باز بپذیریم و توبۀ آنها پیش خدای تبارک و تعالی مقبول است و‏‎ ‎‏اینها هم راه پیدا کنند به دانشگاه و این جوانها را مأیوس نکنید. این جوانها ذخیره این‏‎ ‎‏ملت هستند. انحرافی اگر بوده است فی الجمله، آنها هم که توبه کردند. بنابراین، دانشگاه‏‎ ‎‏را باید با جدیت باز کنند و با جدیت دنبال این بروند که به طور حتمی اسلامی اش کنند و‏‎ ‎‏تربیتهای اسلامی در آن باشد. ‏

صهیونیسم، دشمن سرسخت اسلام

‏     ‏‏یک گرفتاری هم ما راجع به مسلمین داریم و این گرفتاری که راجع به کشورهای‏‎ ‎‏اسلامی است، این باید به دست خود کشورهای اسلامی حل بشود. این را همه می دانند و‏‎ ‎‏همه می دانید که آنچه که بر سر مسلمین آمده است، از این قدرتهای بزرگ است و آنچه‏‎ ‎‏که باید این مشکلات را حل بکند، وحدت کلمۀ مسلمین است. این مسلمینی که باید همۀ‏‎ ‎‏دولتهایشان و ملتهایشان دست به دست هم بدهند و مهاجمین به اسلام را، صهیونیسم را‏‎ ‎‏که مهاجم به اسلام است و دشمن سرسخت اسلام است و در صدد این است که یکی بعد‏‎ ‎‏از دیگری کشورهایی از شماها بگیرد، به جای اینکه همه با هم متحد بشوید و این‏

‏جرثومۀ فساد و سرطان را از بلاد مسلمین بیرون کنید و پاک کنید، با هم می نشینید یا‏‎ ‎‏صحبت می کنید، یا صحبتی می کنید که به نفع آنهاست. همۀ همّ و غم بعضی از این‏‎ ‎‏کشورها این شده است که در ایران اسلام را می خواهند پیاده کنند. ایرانی که از اول فریاد‏‎ ‎‏زده است که ما باید فلسطین را، قدس را آزاد کنیم، هر روزی برایش یک نغمه ای‏‎ ‎‏می سازند و هر روزی یک بساطی درست می کنند که ایران با ـ مثلاً ـ اسرائیل بست و بند‏‎ ‎‏دارد! چه داعی دارید شما که از اسرائیل اینطور توهین می بینید، اینطور اهانت می کند،‏‎ ‎‏اینطور حیثیت شما را پایمال می کند، بلندیهای جولان را غصب می خواهد بکند و‏‎ ‎‏می گوید من اعتنا به هیچ قدرتی ندارم، یک همچو جرثومۀ فسادی را شما باید با اتفاق‏‎ ‎‏خودتان از بین بردارید. اگر از بین برندارید، این یک مادۀ سرطانی است که سرایت‏‎ ‎‏می کند به جاهای دیگر، اکتفا به جولان نمی کند، رأی آنها این است که اسرائیل از همۀ‏‎ ‎‏نژادها بالاتر است و از فرات تا نیل هم مال اوست و همۀ این جاها باید برگردد به اسرائیل‏‎ ‎‏و شما نشستید سر یک امور جزئی و سر یک امور خیلی ناچیز با هم دعوا می کنید و همه‏‎ ‎‏همّتان را این قرار دادید که نبادا ایران یک وقتی یک حرفی بزند. ایران که همۀ‏‎ ‎‏ارگانهایش فریاد می زنند که ما نظری نداریم به دولتهای دیگری و ملتهای دیگری، الا‏‎ ‎‏اینکه با آنها متحد بشویم و فساد را از منطقه بیرون کنیم، دشمنی با ایران را می کنند. این‏‎ ‎‏چرا باید اینطور بشود؟‏

‏     باید توجه بکنند سران قوم توجه بکنند روشنفکران قوم، توجه بکنند علمای بلاد،‏‎ ‎‏توجه بکنند علمای کشور همه جا؛ توجه بکنند به اینکه دشمن کی هست و دوست کیست‏‎ ‎‏و باید دشمن را بیرون کرد و با دوست دست اتحاد داد. این گرفتاری با دست همۀ مسلمین‏‎ ‎‏باید حل بشود و تا اتحاد بین همه مسلمین نشود، این گرفتاریها هست؛ این یک گرفتاری‏‎ ‎‏عمومی است برای همه مسلمین.‏

حق وتو، بدتر از حکومت جنگل

‏     ‏‏یک گرفتاری هم گرفتاری برای همۀ جهان است؛ همۀ مستضعفان جهان. این‏

‏گرفتاری به اضافۀ همۀ گرفتاری ها زیر سر امریکا و شوروی است. اگر امریکا پشتیبانی از‏‎ ‎‏اسرائیل نمی کرد، اسرائیل می توانست فلسطین را غصب کند؟ می توانست ادعا کند که‏‎ ‎‏جولان مال ماست و آن را برای خودشان ثبت کند؟ اگر امریکا نبود و این قدرت شیطانی‏‎ ‎‏نبود، این همه فساد در بلاد مسلمین حاصل می شد؟ این همه خونریزیهایی که در بلاد‏‎ ‎‏مسلمین انجام می شود با تحریکات امریکاست. امریکا و آنهایی که با او هستند،‏‎ ‎‏اینطورند و از این طرف شوروی هم همینطور. دنیا اگر بخواهد از شرّ فساد آسوده بشود،‏‎ ‎‏باید همۀ مستضعفین دست به هم بزنند و قدرتهای اینها را محدود کنند در حکومتهای‏‎ ‎‏خودشان. اسرائیل می آید جولان را برای خودش قرار می دهد و ملحق می کند به سایر‏‎ ‎‏ملکهای غصبی اش. آن وقت این سازمانهایی که خود، ساختۀ خود نیستند و از ملتها‏‎ ‎‏نیستند، بلکه چند تا دولت بزرگ اینها را درست کرده اند، یک وقت می بینی که همه یک‏‎ ‎‏بساطی درست می کنند، یک صورتی درست می کنند، با هم چه می کنند و یک دسته‏‎ ‎‏زیادتری رأی به آن طرف می دهند و بعد هم امریکا می آید وتو می کند. این از آن‏‎ ‎‏حکومت جنگل بدتر است، حکومت جنگل باز جنگلی است. حکومت جنگل‏‎ ‎‏حکومت قلدری است، لکن اینها حکومت می کنند و بدتر از جنگل عمل می کنند و به‏‎ ‎‏خورد ملتها می خواهند بدهند که سازمان حقوق بشر ما داریم، سازمان ملل متحد ما‏‎ ‎‏داریم. همان معنایی که در جنگل باید حاصل بشود بدتر از او را در امریکا و شوروی‏‎ ‎‏می کنند و بعد سازمان بین المللی هم می آید یک مانوری می دهد و یک بساطی درست‏‎ ‎‏می کند، رأی هم یک عده ای برخلاف می دهند، همه هم برخلاف می دهند، لکن همه‏‎ ‎‏هم می دانند که این رأی برخلاف، اثری ندارد. وقتی همۀ اینها می دانند رأی برخلاف،‏‎ ‎‏اثر ندارد برای اینکه امریکا ایستاده و با یک «نه» تمام می شود، این کار لغوی نیست که‏‎ ‎‏اینها می کنند؟ کی را می خواهند بازی بدهند؟ اصل اساس این را خود اینها درست‏‎ ‎‏کرده اند، اساس این سازمانها ساختۀ خود اینهاست. اگر ساختۀ خود اینها نبود، به چه‏‎ ‎‏مناسبت باید یک کشوری یا چند تا کشور قلدر حق وتو داشته باشند؟ این را هم از اول‏‎ ‎‏خودشان درست کرده اند و این را هم درست کرده اند برای بازی دادن ملتهای کوچک،‏

‏مستضعفین جهان. بدتر از این جنایت و بدتر از این وحشیگری در عالم نیست.‏‎ ‎‏حکومتهای جنگل باز یک فطرتی دارند، روی آن فطرتشان هم باز ظلمشان را بالسویه‏‎ ‎‏می کنند. اما این سازمانها و آنهایی که با دست آنها، با دست جنایتکار آنها این سازمانها‏‎ ‎‏درست شده است، آنها تمام حیثیت و انسانیت بشر را از بین می برند با اسم اینکه ما‏‎ ‎‏طرفدار حقوق بشر هستیم؛ طرفدار حقوق بشر که آن همه جنایت را در عالم دارد واقع‏‎ ‎‏می شود با دست این دو تا قدرت و هیچ کلمه ای نمی گویند، یا اگر بگویند، به شوخی‏‎ ‎‏شبیه تر از جدی است؛ آن وقت راجع به ایران آن مسائل را می گویند. باز هم توقع این را‏‎ ‎‏دارند که ایران گوش کند به حرف آنها. ایران دیگر راه اسلامی را پیش گرفته و همۀ این‏‎ ‎‏سازمانهایی که هستند، اینها را نوکر ابرقدرتها می داند.‏

‏     بالاخره، اگر بخواهد بشر، مستضعفین عالم اگر بخواهند یک زندگی شرافتمندانه‏‎ ‎‏انسانی داشته باشند، باید همۀ مستضعفین جهان به هم دست بدهند و قدرت این‏‎ ‎‏قدرتمندانی که حق وتو دارند، اینها را باید محدود کنند. ‏

‏     خداوند ان شاءالله دنیا را از شرّ این ابرقدرتها نجات بدهد. و ملتهای اسلامی را‏‎ ‎‏ازشیطان داخلی خودشان نجات بدهد و ملت ما را هر چه بیشتر منسجم کند. و علما و‏‎ ‎‏مدرسین و روشنفکران ما را همانطوری که خدمت تا کنون کرده اند، توفیق خدمت‏‎ ‎‏عنایت کند. ‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته‏

‎ ‎

  • ـ ترسناک، مهیب.