سخنرانی
زمان: 24 فروردین 1360 / 8 جمادی الثانی 1401
مکان: تهران، حسینیه جماران
موضوع: حفظ وحدت و آرامش و هشدار به عناصر تفرقه جو
حضار: کشاورزان و اهالی گرگان، روحانیون و اهالی علی آباد، اهالی گنبد و ترکمن صحرا، بسیج شهرضا
بسم الله الرحمن الرحیم
طرح دشمنان انقلاب در ایجاد اختلاف و نفاق
از تمام برادرانی که از راههای دور، از گرگان، از گنبد، از بلوچستان، برادران اهل سنت و برادران شیعی در این مکان تشریف آورده اند تشکر می کنم و دعا می کنم که ان شاءالله ، همه موفق باشند به اینکه مقاصد اسلام را در ایران عزیز پیاده کنند.
شما برادران می دانید که به هر نحوی تشبثات خارجی [در کار است] و آنهایی که در راه آنها قدم برمی دارند به اسم اسلام، یا به اسماء دیگر، همه درکارند که این انقلاب را که به نفع همۀ کشور و خصوص طبقه های کشاورز و کارگر و مستضعفان است، از بین ببرند و باز این کشور را که با خون صدها هزار نفر و معلولین به ما اعطا شده است، با ایجاد اختلاف از بین ببرند و بر ما همه و بر شما همه است که هوشیار باشیم و این توطئه ها را یا ازبین ببریم و یا با بی اعتنایی از کنار آنها عبور کنیم. الآن اجتماعاتی هست که به اسم شیعه و سنی بنا بر ایجاد اختلاف دارند؛ همان طوری که وابستگان به قدرت بزرگ امریکا در طائف این مسئله را طرح کردند و برای خدمتگزاری به امریکا که دنبالش خدمتگزاری به شوروی هم است، نقشۀ اختلاف بین برادران را ریختند و دنبال او در کشور خودمان هم، اشخاصی دارند همان نقشه را پیاده می کنند؛ غافل از آنکه اگر ـ خدای نخواسته ـ این قدرتهای بزرگ در ایران برگردند، نه اسلامی و نه اهل سنتی و نه اهل تشیعی باقی می گذارد. اگر اینها این دفعه ـ خدای نخواسته ـ برگردند، برای اینکه از این برادران سنی و
شیعه صدمه دیدند و از اجتماعات آنها نفعهای خودشان را و چپاولگریهای خودشان را از دست داده اند، این دفعه بدانید که ـ خدای نخواسته ـ اگر آنها برگردند، اساس اسلام را که منشأ اجتماع شما برادران بود، از بین خواهند برد. برادران بیدار باشند و کسانی که درصدد این هستند که بین برادران شیعی و سنی اختلاف بیندازند، اگر وابسته به امریکا یا شوروی هستند، آنها نصیحت را معلوم نیست بپذیرند و اما اگر وابسته به آنها نیستند و برای اسلام و برای کشور اسلامی خودشان و برای مسلمین می خواهند کاری بکنند، راه ایجاد اختلاف نیست. راه، این است که تمام گروهها، را با هم آشتی بدهند و این اجتماعی که بحمدالله در ایران پیدا شده است و این وحدت کلمه ای که بین همۀ قشرهای کشور پیدا شده است، کوشش کنند که محفوظ باشد.
رسیدن به مقاصد عالیه اسلامی در سایه وحدت و آرامش
ما در سایۀ آرامش و وحدت می توانیم این کشور را به مقاصد عالیۀ اسلامی برسانیم و این مستضعفین را از آن ظلمهایی که در طول تاریخ به آنها شده است، نجات دهیم. اگر آرامش نباشد، کشاورزی نخواهد بود و اگر آرامش نباشد، صنعت راه نخواهد افتاد. اگر آرامش نباشد، اصلاحاتی که باید بشود و برای مستضعفین عمل بشود، نخواهد شد. شما می بینید که در کردستان و در خوزستان که آشوب بپاکردند ـ و بعضی از آنها هم که آشوب را بپاکردند با اسم اسلام بود ـ تاکنون دولت نتوانسته است در آنجاها یک عمل چشمگیر مثبتی ایجاد کند؛ برای اینکه محیط ناآرام فرصت نمی دهد که کسانی که بخواهند خدمت کنند، درست بتوانند خدمت کنند. چه طور ممکن است که کشاورزی در یک محیطی که خرمنها را اشخاص فاسد آتش می زنند، به نتیجه برسد؟ و چه طور ممکن است صنعت در یک محیطی که کارگران را به اعتصاب و اشتغال به کارهای غیر انسانی وادار می کنند، تأثیر داشته باشد و نتیجه بدهد؟
برادران من، برادران اهل سنت، برادران اهل تشیع، همه توجه داشته باشید که ریشه های فسادی که شماها را در تحت فشار ظلم و زیر چکمه های دژخیمان خودشان
خرد کردند در طول تاریخ و الآن از بین شما بحمدالله رفته اند و می روند، اینها در صددند که با اسمهای مختلف شما را به جان هم بیندازند و نتیجه بگیرند. الآن در اطراف کشور همین اشخاصی که می خواهند این کشور را به حلقوم امریکا یا شوروی بیندازند، مشغول فعالیت اند. دراطرافی که شماها هم هستید مشغول اند، درشمال بیشتر مشغول اند، در خود تهران مشغول اند و اجتماعاتی دارند. در خود تهران اشخاص منحرفی که بعضی شان پرونده هم دارند در پیش مقامات، باز سردر آوردند و مشغول شیطنت هستند.
چه دیده اید شماها از آرامش، و چه بدی دیده اید از اسلام و چه بدی دیده اید از جمهوری اسلامی و از قرآن کریم که کمر به محو او بسته اید و به اسم اسلام، ناآگاه و یا ـ خدای نخواسته ـ آگاهانه، مشغول توطئه هستید؟ شما گمان می کنید که توطئه های شما مخفی است؟ خیر، این طور نیست، پرونده های شما در دست است. دست بردارید از صحبتها، از اجتماعات، از توطئه ها. ملت اسلامی ما که در راه اسلام خون داده است و جوان داده است، نمی تواند ببیند که یک مشت اشخاصی که در رژیم سابق بلندگوی رژیم بودند، حالا دوباره از سر شروع کردند و گمان می کنند که فرصت پیدا کرده اند. خدا نکند آن روزی بیاید که ملت ما [بخواهد برخورد کند با] افرادی که این طور هستند، چه تحت لوای اسلام به اسلام دارند لطمه وارد می کنند، و چه به اسماء دیگر، به اسم تسنن و تشیع، لطمه بر اسلام وارد می کنند. ملت افراد را می شناسند. شما گمان نکنید که ملت که این همه زحمت کشیده است و جمهوری اسلامی را تا اینجا رسانده است، بگذارد شماها هر کاری می خواهید بکنید و این جمهوری را به هم بزنید و با توطئه هایی که از خارج الهام گرفته می شود، نظیر توطئه طائف، در اینجا باز خواهید درست کنید.
هشدار به عناصر مفسده جو و تفرقه افکن
من هشدار می دهم به بعض اشخاصی که در صدد مفسده هستند که ما آنها را می شناسیم؛ لکن می خواهیم که خودشان به اسلام توجه کنند؛ خودشان به اسم اینکه ما حقوق خودمان را می خواهیم به اسلام خیانت نکنند. حقوق همۀ افراد، چه برادرهای
اهل سنت و چه برادرهای اهل تشیع و چه آنهایی که اقلیت مذهبی رسمی دارند، حقوق آنها همه هم در قانون اساسی ملحوظ شده است و هم اسلام برای همۀ آنها حقوق قائل است و با عدل اسلامی رفتار می کند. این قدر، درصدد نباشید که بذر فتنه را بیفشانید و با اجتماعات خودتان فتنه انگیزی کنید. توجه به اسلام داشته باشید، توجه به دیانت اسلامی و قرآن کریم داشته باشید. با سلطۀ خارجی همه چیز شما از بین خواهد رفت و این ایجاد اختلاف ـ خدای نخواسته ـ موجب سلطۀ خارجی خواهد شد. دشمنان اسلام، دشمنان قرآن کریم، در کمین اند. آنهایی که اسلام را نمی توانند ببینند و آنهایی که از اسلام سیلی خورده اند در کمین اند. اگر شماها در داخل به اسم تشیع و تسنن بخواهید ـ خدای نخواسته ـ اختلاف ایجاد کنید، تکلیف برای ما پیدا خواهد شد و آنهایی که مفسده جو هستند و می خواهند با مفسده جویی بین برادرها اختلاف بیندازند آنها را ما می شناسیم و ممکن است ـ خدای نخواسته ـ معرفی کنیم به برادران اهل سنت و به برادران اهل تشیع و به همۀ ملت. مقتضی این است که در یک همچو زمانی که ما در جنگ هستیم و قدرتهای بزرگ پشت سر دشمنهای خارجی ما هستند و صدام با تمام قوا کوشش می کند که این جمهوری را به هم بزند، آن هم به اسم اسلام این کار را دارد انجام می دهد و برخلاف اسلام عمل می کند، در یک همچو موقعی مبادا برادران ما بازی بخورند از اشخاص مفسده جو که گاهی در کردستان و گاهی در کرمانشاه و گاهی در تهران اشتغال به افساد دارند. ما به آنها هشدار می دهیم که توجه به اسلام بکنند؛ توجه به مصالح مسلمین بکنند؛ توجه به توطئه های خارجی بکنند و دامن به اختلاف نزنند، که دامن زدن به اختلاف امروز یک معصیت نابخشودنی است و چنانچه ـ خدای نخواسته ـ تکلیفی پیدا بشود، ممکن است که به ضرر آنها تمام بشود. من مایلم که در جوّ برادری در جوّ همزیستی مسالمت آمیز، در جوّ آرام، ما بتوانیم این کشور را به ساحل نجات برسانیم.
کشاورزان ما، کشاورزان عزیز ما، در هر جا که هستند ـ و امروز از گنبد و گرگان و سایر جاهای نزدیک به آنجا آمده اند، و راجع به کشاورزی بسیار خوب توصیف شد ـ من امیدوارم که آنها همان طوری که دیدند، در جوّ آرام می توانند یک کشاورزی خوبی
بکنند و ملت را از وابستگی نجات بدهند، تمام کشاورزهای سرتاسر ایران توجه به این معنا داشته باشند که گروهکهایی که می روند و آنها را می خواهند مأیوس کنند از جمهوری اسلامی، به آنها اعتنا نکنند و آنها را از خود برانند که با جوّ آرام و با حکم اسلام و با پیاده شدن احکام قرآن است که دنیا و آخرت همۀ شماها ان شاءالله ، تعمیر خواهد شد و بدانید شما که جمهوری اسلامی برای مصلحت همه است. اگر مهلت بدهند این اشخاصی که در صدد فتنه جویی هستند، اگر مهلت بدهند، خواهند دید که دولت و ملت همه با هم یکی هستند و دست به هم می دهند و این کشور را آباد می کنند و این کشور را از وابستگی به خارج رها می کنند [تا] اسلام ان شاءالله ، در این محیط پیاده بشود، و ما آن رفاهی که در اسلام و آن طمأنینه ای که در اسلام برای افراد حاصل خواهد شد، حاصل کنیم در این کشور.
لزوم آرامش در محیط دانشگاهها
عزیزان من توجه خیلی لازم است، بیداری خیلی لازم است. امروز در همه جا می خواهند که ایجاد نفاق کنند؛ ایجاد یأس کنند. در دانشگاهها هم همین معنا هست و من باید به آنها هم عرض کنم که ما و جمهوری اسلامی و اسلام پشتیبان دانشگاه است، پشتیبان دانشگاهیان است، پشتیبان اساتیدی که برای اسلام و برای کشور زحمت می کشند هست، پشتیبان تخصصها هست. آن چیزی که مسلماً باید نباشد فقط آن است که بخواهند توطئه ها را ـ خدای نخواسته ـ در دانشگاه دامن بزنند؛ البته توطئه نباید باشد. من به همۀ اساتید دانشگاه که تعهد دارند به کشور خودشان و می خواهند خدمت کنند به کشور خودشان و می خواهند تربیت کنند جوانان ما را و می خواهند تخصصهای خودشان را پیاده کنند و [تعلیم] کنند برای جوانان ما، به همۀ آنها، من اطمینان می دهم که ایران و اسلام با آنها موافق است و نگهدار آنهاست و پذیرای از آنهاست و هیچ به خودشان تزلزل راه ندهند و همۀ متفکران، از اساتید دانشگاه و غیر آنها با هم توجه کنند و همکاری کنند با این هیأت اصلاح فرهنگی و انقلاب فرهنگی، تا اینکه یک دانشگاهی
ما پیدا بکنیم که لبریز از علم باشد، لبریز از تخصص باشد و آرام باشد. اگر در دانشگاه بخواهد آرامش نباشد، این دانشگاه نمی تواند تخصصهای متخصصین را پذیرا باشد. شما اساتید محترم نمی توانید علم خودتان را به دیگران [تعلیم] کنید، مگر در یک محیط آرام؛ آرامش دانشگاهها از همه جا لازمتر است. اگر آرامش در دانشگاه نباشد، تمام زحمتهای اساتید به باد فنا خواهد رفت. اگر آرامش در دانشگاه نباشد و در محیطهای تعلیمی نباشد، چه طور امکان دارد که متفکران افکار خودشان را به جوانان ما صادر کنند و مغزهای آنها را متفکر و متخصص بار بیاورند. آن چیزی که برای ما مهم است آرامش است در همه جا، در سطح کشور، در بین کشاورزان، در بین کارخانه ها، در بین صاحبان صنایع و خصوصاً در بین دانشگاه. از دانشگاه است که تمام علوم به خارج و به جوانان ما می رسد. این احتیاج به یک آرامش دارد. البته علوم انسانی محتاج به یک انسانهای متعهد دارد. انسانی که تعهد به قواعد اسلام ندارد و تعهد به آن زیربنایی که توحید است ندارد، در علوم انسانی نمی تواند عملی انجام بدهد الاّ انحراف و این قابل پذیرش نیست. در سایر رشته هایی که در دانشگاه هست آن چیزی که مورد نظر است این است که اساتید مشغول به کار خودشان باشند و توطئه در کار نباشد. اما انگیزه های آنها یک انگیزه های مختلفی است. یک امر طبیعی است که انگیزه ها با هم اختلاف دارد، لکن اگر اساتید محترم دانشگاه، که می خواهند به این مملکت خدمت بکنند و می خواهند تخصص را از خودشان به دیگران [تعلیم] کنند، توجه داشته باشند که محیط دانشگاه، محیط تعلیم و تعلم است، نه محیط اموری که به کشور ما ضرر می رساند. هر یک از آنها در این حد باشند که فقط مشغول آن تعهدی که استاد دارد باشند، ولو انگیزۀ آنها با انگیزه های دیگران اختلاف داشته باشد، آنها مورد پذیرش هستند و در دانشگاهها می توانند خدمت بکنند و برادران، همۀ ما، با آنها مخالفت نباید بکنند، ولی این جهت باید محرز باشد که انحرافات در کار نباشد؛ و بنا بر این نباشد که اساس جمهوری اسلامی را بخواهند متزلزل کنند و جوانان را وادار کنند به کارهایی که در دانشگاه مناسب نیست.
من امیدوارم که امسال دانشگاه آن مقداری که ممکن است باز بشود و آن مقداری که
باید اساتید ما عمل کنند، عمل کنند و ان شاءالله ، این کشور در آرامش واقع بشود. و این جنگ تحمیلی، که به ما از ابرقدرتها تحمیل شده است، به زودی ان شاءالله ، از بین برود و اشخاصی که گناهکارند و جنایتکارند به جای خودشان بنشینند. من از خدای تبارک و تعالی سلامت و سعادت و عزت همۀ شما را خواستارم. و باز تأکید می کنم که اخوت اسلامی خودتان را که قرآن کریم برای شما هدیه آورده است، حفظ کنید و در اخوت اسلامی است که می توانید این کشور را نجات بدهید و بالاتر اینکه اسلام عزیز را حفظ کنید.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته