صفحه احکام

زینت در کلام وحی، آیات ۳۱ و ۳۲ سوره اعراف، از نعماتی که خالق متعال برای بندگانش پدید آورده، شمرده شده است؛ و در فقه اسلامی نیز همانند دیگر نعمات الهی در ابواب مختلف و به استناد ادله معتبر موضوع احکام تکلیفی قرار گرفته است. مانند استحباب زینت برای خطیب جمعه؛ و وجوب آن برای زن در صورت خواست شوهر؛ و استحباب زینت نمودن زن با زیورآلات در نماز؛ و یا حرمت استفاده از طلا برای مرد حتی در غیر نماز، و وجوب ترک زینت در حال احرام و در عده وفات شوهر و پرهیز زن از آشکار کردن زینت خویش برای نامحرم.

به فتوای امام خمینی در تحریر الوسیله: برای کسی که شرایط (حج) از قبیل بلوغ و استطاعت و غیر این ‏ها را ندارد، مستحب است هر وقت که ممکن شود حج نماید و همچنین است کسی که حج واجبش را انجام داده باشد. و تکرار حج بلکه انجام آن در هر سال مستحب است، بلکه ترک حج در پنج سال پی‏ درپی مکروه می‏ باشد. و مستحب است که در وقت خروج از مکه، نیّت برگشت به حج را داشته باشد و نیّت برنگشتن مکروه است. و بر خلاف آنچه که در بین مردم رایج است و ترویج می شود، از نظر فقهی «زیاد خرج کردن در حج‏ مستحب‏ است. و حج نمودن، از صدقه دادن مخارج حج افضل است.»

وجوب حج مشروط به استطاعت شرعی یعنی «استطاعت از نظر مالی و سلامتی و توانمندی بدن و باز بودن راه و امنیت آن و وسعت داشتن وقت و کافی بودن آن (برای حج) است.» و مکلف «اگر با وجود همه شرایط، حج را عمداً ترک کند چنانچه تمام شرایط حج تا پایان اعمال باقی باشد، حج بر عهده او استقرار می ‏یابد.» همچنین «واجب است که مستطیع خودش حج را انجام دهد، پس حج شخص دیگر از (طرف) او به صورت تبرّع یا اجیر شدن کفایت نمی‏ کند. البته اگر حج بر او مستقرّ شده و لیکن به علت بیماری و یا محصور شدن که امید زوال آن‏ها نرود یا به علت پیری ‏ای که توانایی نداشته باشد یا موجب حرج بر او باشد، توانایی انجام حج را نداشته باشد (در این موارد) نایب گرفتن بر او واجب است.