صفحه احکام

الکل در نگاه فقهی از جهات متعدد مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. یک جهت نجس بودن و ملاک و شرایط نجاست آن است. جهت دیگری که وجود دارد آن است که آیا استفاده از آن به طور اعم و خوردن آن به طور اخص جایز است یا خیر؟ موضوع سومی که مطرح می باشد و با دو بحث اخیر نیز مرتبط است مسأله خرید و فروش آن است.

از پاک کننده ها، بر طرف شدن عین نجاست است از بدن حیوان زبان بسته و از مواضع درونی انسان، ... و همچنین، هرگاه انسان چیز نجس یا متنجس را بخورد یا بیاشامد، دهان او به محض بلعیدن پاک می شود. البته همان گونه که عرض شد، خوردن و آشامیدن نجس و متنجس حرام شرعی است، لکن مسأله فوق در صدد طرح حکم بلعیدن چیز نجس و متنجس نیست و کاری به آن ندارد.

خالق علیم و حکیم در آیه 6 سوره مبارکه مائده مؤمنین را فرمان داده است: چون خواهند برای نماز برخیزند، صورت و دست ها را تا آرنج بشویند و سر و پاهای خویش را تا برآمدگی پا مسح کنند. پس به حکم قرآن کریم وضوء شرط صحت و درستی نماز است؛ و خود آداب و احکامی دارد از جمله شرایط وضوء این است که، چیزی که حاجب و مانع شستن است بر اعضاء وضوء نباشد.