متفکر بود و اهل سیاست. سیاستش به روز بود. شجاع بود و بی باک. مقابل حرف زور می ایستاد. می خواست شاه مقابلش باشد یا وزیر، برایش فرقی نداشت. قبای کرباسی می پوشید و روی زیلویی می خوابید. او مدرس بود.
این گزارش شاگردان درس امام را حدود 500 نفر ذکر کرده و اعتراف کرده است «که از لحاظ درس حائز اهمیت است»
پس از برگزاری رفراندوم قلابی شاه در ششم بهمن 1341 و در شرایطی که رسانه ها داخلی و خارجی یک صدا شاه و انقلاب سفید او را می ستودند، نغمه های مخالفت با این همه پرسی از گوشه و کنار و در رأس آنها از جانب امام خمینی بلند شد.
امام در اسفندماه سال 46 در نامه ای خطاب به آقای محمد یزدی به ایشان وعده دادند که «آتشى که در کانون سینهها و قلبها روشن شده است، خاموش شدنى نیست و ممکن است شماها شاهد انفجار عظیم آن باشید.»
بحث ریاست جمهوری سید ابوالحسن بنی صدر و عزل وی از ریاست جمهوری، یکی از موضوعات مناقشه انگیز در تاریخ انقلاب است. دوران هفده ماهه ریاست جمهوری بنی صدر (اسفند 58 تا خرداد 1360) یکی از پرحادثه ترین دوران های انقلاب اسلامی است.
نظر به مخالفت این حزب با اسلام و مصالح ملت مسلمان ایران، شرکت در آن بر عموم ملت حرام و کمک به ظلم و استیصال مسلمین و مخالفت با آن از روشن ترین موارد نهى از منکر است.
امام در اعلامیۀ مزبور علاوه بر بازگو کردن کارهاى خلاف قانون رژیم شاه، روى خطرهاى قریبالوقوعى که از ناحیۀ خودکامگان حاکم، متوجه اسلام و ملت ایران بود انگشت گذاشت.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.