متفکر بود و اهل سیاست. سیاستش به روز بود. شجاع بود و بی باک. مقابل حرف زور می ایستاد. می خواست شاه مقابلش باشد یا وزیر، برایش فرقی نداشت. قبای کرباسی می پوشید و روی زیلویی می خوابید. او مدرس بود.
سخنان امام خمینی همچون پتکی بر روح شاه که جنون قدرت و تکبر فرعونی او زبانزد خاص و عام بود فرود آمد. بدین ترتیب شاه فرمان خاموش کردن صدای قیام را صادر کرد.
بازخوانی سخنرانی تاریخی امام در عصر عاشورای 1342
نهضت از حوزه علمیه قم، مرکز فقاهت راستین، برخاست؛ و برقآسا در سایر حوزههاى علمیه و دانشگاهها و در تهران و سایر شهرها قشرهاى عظیم ملت را فرا گرفت، و همه را به میدان مبارزه کشید.
من با این تشریفات مخالفم، و براى حوزه علمیه مضر مىدانم. اساسْ اسلام و تحصیل است که با این نحو زیاده رویها منافى است.
گفت و گو با دکتر محسن بهشتی سرشت و دکتر محمدحسین جمشیدی و یادداشتی از دکتر یحیی فوزی از جمله مطالبی است که در این مجموعه می خوانید.
باید مملکت اسلامى به پیغمبر اسلام و ائمه اسلام اقتدا بکنند. همان طور که آنها سیرهشان یک سیره محبتآمیز بود نسبت به برادرهاشان، نسبت به مردم، نسبت به مسلمین، باید ماها هم که تبع آنها هستیم، همین سیره را داشته باشیم و جدیت کنیم که جوانها این طور بار بیایند
ما افتخار مىکنیم که مانند سید الشهداء روز عاشورا کشته شویم، و بچههاى ما را اسیر کنند و اموالمان را غارت نمایند. در عوض اسم ما تا ابد باقى خواهد ماند.
آزادی خرمشهر یکی از درخشان ترین بخش های کارنامه موفق امام خمینی است. ایشان همان روز فتح خونین شهر، در پیامی این پیروزی را تبریک گفتند و در تجلیل رزمندگان فرمودند: آنان فوق تشکر امثال من هستند.
روز سوم خرداد ماه، سالگرد حماسه آزادی و فتح خرمشهر، پس از حدود 19 ماه اشغال آن به دست نظامیان رژیم بعثی صدام است. این روز بزرگ، یک خاطره به یادماندنی تاریخی است که به یک ذهنیت مستمر در حافظه تاریخی ملت ایران، بدل شده است.
فتح خرمشهر (سوم خرداد 1361) در تاریخ جنگ ایران و عراق از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فتح خرمشهر، موجب برانگیختگی احساسات و عواطف پاک ملت ایران شد و هم دلی و وحدت را میان اقشار ملت پدید آورد.
امام در بیانات خود، ضمن نوید پیروزى قریبالوقوع، کشتارهاى رژیم را ناشى از جنونى مىدانند که در آخر عمر دیکتاتورها به آنان دست مىدهد. ایشان با اشاره به ترفند جدید شاه، که در عین ادامۀ کشتار، اظهار ندامت مىکند مىفرمایند: «توبۀ تو مرگ است، توبۀ گرگ مرگ است.»
شاه گمان کرد که با به کار بستن حربه سربازى بردن محصلین روحانى، بتواند روحیۀ امام را درهم بشکند و او را از ادامۀ نهضت بازدارد!
خودخواهى و ترک قیام براى خدا ما را به این روزگار سیاه رسانده و همه جهانیان را بر ما چیره کرده و کشورهاى اسلامى را زیر نفوذ دیگران درآورده.
اعلامیهاى که از طرف امام به مناسبت چهلم فاجعۀ فیضیه در روز دوازدهم اردیبهشت ماه سال 1342منتشر شد، مىتوان گفت که تا آن روز، در نوع خود بىنظیر بود و این حقیقت را نشان داد که امام با آهنگ سریع و خستگىناپذیرى به پیش مىتازد و از هرگونه درنگ و عقبگرد بشدت اجتناب مىورزد.
امام خمینى (س) عامل اصلى حمله به مدرسۀ فیضیه را شخص شاه معرفى کردند و در ادامه سخنان خود نسبت به نفوذ عمال وابسته به صهیونیسم (بهائیت) در دستگاههاى دولتى، و روابط رژیم شاه با اسرائیل هشدار دادند
نسل جوان در آن روزهاى کوتاه و زودگذرى که امام در ایران به سر مىبرد، بارها به حضورش شتافتند، با او به گفتگو نشستند، راز دل گفتند و رهنمودها گرفتند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.