مجله کودک 347 صفحه 18

آدمی همواره پایبند زمین نخواهد بود در افسانه­ها و داستان­های قدیمی همه مردم جهان آرزو و میل به پرواز و رفتن به فضا، دیدن سیارات دیگر و حتی رسیدن به خورشید وجود دارد. در واقع، آخر و عاقبت زندگی انسان بر کره خاکلی زمین هم چیزی جز این نیست که با زیاد شدن بی­حد و اندازه­ی جمعیت و کم شدن منابع زمین، عاقبت باید این کره خاکی را ترک کرد و جایی دیگر را برای زندگی پیدا نمود. یکی از فیزیکدانان بزرگ به نام «ادواردویچ تسیولکوفسکی» سال­ها پیش گفته بود: «زمین گهواره انسان است، ولی انسان، تا پایان عمر نمی­تواند در گهواره زندگی کند.» به همین دلیل انسان از روزگار باستان تا کنون سر به آسمان داشته و به دنبال فن­آوری و ابزاری است که بتواند با آن سری به آن سوی فضا بزند. قالیچه­هایی که با خواندن وِردی، پرواز می­کردند یا اسبهای بالدار و موارد دیگر همه نشانه این علاقه بشر به فضاست. در افسانه­های یونان باستان، و همچنین در شاهنامه فردوسی خودمان در قالب افسانه به این میل و آرزو اشاره شده فرانسیس گادوین است. در شاهنامه فردوسی آمده است که کاووس شاه که دومین شاه افسانه­ای در شاهنامه است، چون بر همه­ی زمین دست پیدا کرد، ابلیس (شیطان) او را گول زد و به او تلقین کرد که باید کاووس از رمز و راز آسمان سر درآورد. و طلوع و غروب خورشید را از نزدیک ببیند. کاووس مدتها فکر کرد و بیشتر به پرواز پرندگان اندیشه کرد. تا سرانجام فکری به سرش راه پیدا کرد. کاووس نام جاندار: دِندرونوتوس اندازه: حدود 100 میلی­متر گستردگی: شمال اقیانوس اطلس- آبهای مناطق قطبی زیستگاه: سواحل غنی از گیاهان تغذیه: آنِمون دریایی