مجله کودک 343 صفحه 12

گرفته باشد، دوام پیدا کرده باشد، به فناوری رسیده باشد، به توانایی برقراری ارتباط رسیده باشد، مایل به برقراری ارتباط باشد و هر چقدر هم که شما این احتمال­ها را پایین بیاورید باز هم از آنجا که تعداد ستاره­ها در عالم خیلی خیلی زیاد است می­بینیم که منطقی است تا حیات هوشمند را در جایی دیگر خارج از سیاره خودمان انتظار داشته باشیم. حالا که احتمال وجود حیات هوشمند با فناوری بالا در خارج از کره­زمین اینقدر زیاد است چرا نباید قبول کنیم که بشقاب­های پرنده وجود دارند؟ وسعت و فضای خالی بین ستاره­ها بسیار زیاد است و اگر تمدن دو منظومه بخواهند با هم ارتباط برقرار کنند دچار وقفه زمانی خیلی طولانی­ای هستند. سریع­ترین و سیله­ای که بشر تا کنون ساخته است شاتل­های فضایی هستند. اگر با چنین وسیله­ای بخواهیم به نزدیک­ترین ستاره که چهار سال نوری با ما فاصله دارد برسیم چیزی حدود ده هزار سال طول خواهد کشید و این در حالی است که مطمئنیم تا فاصله بیست سال نوری هیچ ستاره­ای سیاره­ای مانند زمین ندارد. شاید بشقاب­های پرنده خیلی خیلی پر سرعت­تر از شاتل­های فضایی ما باشند؛ اصلاً شاید با سرعت نور حرکت کند؟ حتی اگر چنین هم باشد باز فرض وجود بشقاب­های پرنده منطقی نیست. یک سفر آنان از یک سر کهکشان به سر دیگر کهکشان حتی با سرعت نور صد هزار سال طول خواهد کشید. آنها اگر به چنین سرعتی رسیده باشند و حتی فرض کنیم به جایی رسیده باشند که چیزی به نام مشکل سوخت نداشته باشند برای انجام چنین سفرهایی به جای یک سفینه فضایی به یک شهر فضایی نیاز دارند تا بتواند خودش را در این سفر زنده نگهدارد، احتمالاً در آن تولیدمثل کنند، نسل بعدی را پرورش دهند و نسل جدید هم اهداف نسل قبل از خود را دنبال کند. اصلاً بیایید فرض کنیم که چیزی به نام بشقاب پرنده وجود دارد وقبول کنیم توسط این وسیله موجودات هوشمند فضایی موفق شده­اند زمین را پیدا کنند و به سیاره ما بیایند، بعد از این همه نام پرنده: مرغ خندان اندازه: حدود 45 سانتی­متر گستردگی در جهان: شرق و جنوب استرالیا زیستگاه: جنگل­ها و دشت­های باز غذا: حشرات و سایر مهره­داران کوچک سایر ویژگی­ها: دو تخم می­گذارد.