مجله نوجوان 127 صفحه 30

ورزشی افسون حضرتی گفت وگو با اریک کانتونا پس از ده سال در خاطرات گذشته زندگی نمی کنم ده سال از زمانی که ((اریک کانتونا)) در میان ناباوری با فوتبال و منچستریونایتد خداحافظی کرد گذشته. آن روزها لیگ برتر زرق و برق فعلی را نداشت. دهمین سالگرد خداحافظی وی بهانه ای شد تا مجله ((اکیپ)) با سلطان اولدترافورد مصاحبه ای بکند. خلاصه ا ی از این مصاحبه پیش روی شماست: تو10 سال قبل وقتی که فقط سی ساله بودی به فوتبالت پایان دادی. آیا برای روزهایی که بازی می کردی دلتنگی؟ بله، گاهی، نوستالژی گاهی می تواند احساس خوشایندی باشد. خاطرات کودکی، یک شعر، یک رایحه، همه اینها می تواند حس نوستالژیکی به ما بدهد. درباره فوتبال بیشتر به یاد فضای کلی می افتم تا یک بازی یا یک ورزشگاه خاص، خودبازی، رختکن، زمین و... وقتی دوباره پا به چمن اولدترافورد می گذارم (برای تفسیر بازیها برای شبکه فرانسوی کانل پلوس) به یاد لحظه های خاطره انگیزی می افتم که دیگر نمی توانم آنها را تکرار کنم. با این حال قرارنیست تا ابد راجع به این موضوع صحبت کنیم. درزندگی چیزهای دیگری هم وجود دارد. وقتی زمین را ترک می کردی چه احساسی داشتی؟ هیچ، چون می خواستم کنار بروم. دیگر خسته شده بودم و با خودم می گفتم اگر بخواهم می توانم دوباره برگردم. با خودم می گفتم ((تو جوانی! دو ماه تمرین می­کنی و برمی گردی)) مدتها به این موضوع فکر کرم ولی شش ماه پیش به این نتیجه رسیدم که حتی اگر دوماه هم تمرین کنم کافی نخواهد بود. چرا از فوتبال خسته شده بودی؟ دیگر آن هیجان همیشگی را نداشتم. فوتبال زندگی من بود، شور روزهای کودکی­ام. وقتی این شعله خاموش شده بود چرا ادامه می دادم؟ برای 300 میلیون یورو به خاورمیانه می رفتم؟ علاقه ای به این کار نداشتم. وقتی خداحافظی می کردی آیا تصور می کردی که 10 سال بعد دقیقاً کجا خواهی بود؟ می خواستم بازیگر شوم. هر چند نسبت به هیچ چیز اطمینان نداشتم. ده سال بعد به اینکه درچند فیلم بازی کرده­ام افتخار می کنم. اکنون فوتبال در زندگی ات چه جایگاهی دارد؟ هیچ، فوتبال تنها در ذهنم و خاطراتم است. آخرین باربرای دیدن مسابقه ای به ورزشگاه رفتی؟ سال گذشته در نیوکمپ بازی بارسلونا- والنسیا را دیدم.