سروى سرنگون شده
در سوگ فرزند آفتاب

  اى قبلۀ جان كجات جويم
جانى و به جان هوات جويم
ديروز چو آفتاب بودى
امروز چو كيميات جويم
اگرچه مرگ «داد» است، اما آدمى اين «داد» را بر نمى‏تابد و عشق آدمى به حيات و مظاهر آن او را به «بانگ و فرياد» وامى‏دارد. چه مى‏توان كرد، آدمى را از مرگ گريزى نيست. «كل نفس ذائقة‏الموت.» همه كارهاى جهان را در است مگر مرگ كان را درى ديگر است آدمى در جست‏وجوى جاودانگى از ظلمات گذر كرده،از افق افسانه‏ها و اساطير سر برآورده و به هر آنچه جاودانگى او را تضمين كند، روى خوش نشان داده است. ولى اين همه، باز هم گره ناگشودۀ مرگ را نگشاده است و او در هر گامى به مرگ نزديك‏تر شده است. گويى فرزند آدم را از اين همزاد گزير و گريزى نيست و تنها آنان كه در چشمۀ مصفاى خرد و حكمت و عشق و عرفان رويين‏تن شده‏اند،به راز جاودانگى دست يافته‏اند. يادگار گرامى امام راحل، حضرت حجت‏الاسلام والمسلمين حاج سيد احمد خمينى رحمة‏الله عليه، در زمره‏مردانى است كه به راز بى‏مرگى وقوف يافته‏اند و وجود تابناكش بر آسمان معرفت انسانى همواره نورافشان خواهد بود. گرچه دست بى‏رحم مرگ نابهنگام درخت گشن‏شاخ وجود او را به خاك افكند؛ اما فضايى كه آن وجود عزيز در آن باليد، موجب شد كه اين بوستان پر رنگ و بوى معرفت كه در حجر پدرى بزرگ تربيت يافته بود، ثمردهى خويش را از عنفوان شباب آغاز كند. دست تقدير حيات وى را از آن روز كه چشم به جهان گشود تا روزى كه ديده از اين گيتى فرو بست، با مجاهده و مبارزه پيوند زده بود.در آن ساليان كه ايران در چشم غارتگران جهانى جزيرۀ آرامشى بود و در فضاى وحشت‏آلود آن ايام،برگ از برگ نمى‏جنبيد خانۀ پدرى وى كانون انقلاب بود؛ مردى از خويش به در آمده بود و تمامى شب و وحشت و سكوت را نشانه رفته بود، و نفسهاى در سينه حبس شده و بغضهاى گلوگير تنها در آستانۀ وى مجال رهايى و فرياد مى‏يافت. آن سترگ‏مرد در آن ساليان كه كودكان، كودكى مى‏كنند و فارغ‏البال و آسوده به درياى رؤياى خويش غوطه مى‏خورند، هجوم نگهبانان ظلمت و زنجير را به خانۀ پدر خويش مى‏ديد و پدر را، كه چون بدر منيرى راهنماى شب‏زدگان بود، نظاره مى‏كرد كه با خروش و خويشتندارى شب را به رويارويى و معارضه فرامى‏خواند. چنين فضايى موجب شد كه وى از كودكى در كورۀ حوادث زمانه آبداده شود و روح پرفتوحش آكنده از روشنى و روشن‏رأيى گردد. اينك كه جسم آن جاودانه ، در اين سراى خاكى نيست و رمز و رازجاودانگى‏اش در نزد ما به امانت است، برماست كه اين امانت گرانسنگ وارزشمند را بازشناسيم و با غور و تفحص در افكار و آراى ايشان و بررسىنكته‏سنجانۀ رفتار و كردارشان اين امانت با ارزش را بازشناسيم.