چند رسانه ای

شیعه باید تابع واقعی علی(ع) باشد

باید کسانی که مدعی هستند که ما شیعه امیر المؤمنین هستیم، تبع او هستیم، باید در قول و فعل و نوشتن و گفتن و همه چیز تبعیت از او داشته باشند. اگر این تبعیت نباشد و ما بگوییم که ما شیعه هستیم، یک گزافی گفته‏ایم، یک لا طائلی گفته ‏ایم. امیر المؤمنین در زمان حکومتش- که بسیار کوتاه و بسیار با ناگواریها مقابل بود- می‏بینید که وقتی که آن نامه را به مالک اشتر می‏نویسد چه مسائل مهمی را، مسائل سیاسی را، مسائل اجتماعی را، همه چیز را در آنجا ذکر می‏فرماید، با اینکه یک بخشنامه‏ای برای یک نفر بوده است. یک نامه‏ای برای یک نفر بوده است و آن این است که می‏گوید که- به حسب نقلی که شده است که یک خلخال را از پای یک ذمّی در حکومت او در آوردند،- به حسب این روایت، می‏فرماید که اگر انسان بمیرد برای این، این مَلوم نیست. شیعه این است که این طور باشد نه مثل ما، شیعه این است که اگر چنانچه در حکومت اسلامی، در کشور اسلامی، ظلم و لو به یک ذمّی وارد بشود، آن هم ظلم به همین کمی که یک خلخال را از پای یک ذمیّه درآورند، بگوید که انسان اگر بمیرد ملوم «1» نیست، ملامت نباید به او بشود، این طور اهمیت دارد. صحیفه امام، ج‏۱۸، ص: ۱۵۶

سخنرانی در جمع نمایندگان مجلس شورای اسلامی (منشأ بروز اختلاف)

دعوت به مهمانی خدا

تلاش برای تهذیب نفس و خودسازی‌‌ ‌ ماه‌‎ ‎‌رمضان شما را دعوت کرده خدای تبارک و تعالی به مهمانی خودش. همان طور که‌‎ ‎‌می بینید مهمانی خدا صوم است، مثل میهمانی ماها نیست که آنجور تشریفات را داشته‌‎ ‎‌باشد، پرهیزدادن است از آن چیزهایی که مربوط به شهوات انسان است. توجه بکنید که‌‎ ‎‌ماه مبارک را به آدابش عمل بکنید یعنی آداب روحی اش. فقط دعا نباشد، دعا به معنای‌‎ ‎‌واقعی اش باشد. خواندن خدا و تذکر خدا به معنای واقعی، آن تذکری که نفوس را‌‎ ‎‌مطمئن می کند. صحیفه امام، ج ۱۸، ص ۴۸۰

یا رازق البرایا

خدایا! ما بندگان ضعیف هستیم، ما بندگانی هستیم که هیچ نداریم، ما هیچیم و هر چه هست تویی. ما اگر چنانچه خلاف می‏کنیم نادانیم، تو بر ما ببخش. تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن به طوری که با رضای تو وارد بشویم در او. خدایا! تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما کردی به طور شایسته وارد بشویم. خدایا! این ایران که از همه اطراف به او هجوم شده است، برای اسلام، این ایران را تو تقویت کن. صحیفه امام، ج‏۱۸، ص: ۴۸۲

دروس تفسیر سوره حمد جهاد اکبر یا مبارزه با نفس نامه های اخلاقی - عرفانی ؛

اسم الله

تمام عالم زنده است، همه هم اسم اللَّه هستند. همه چیز اسم خداست. شما خودتان از اسماء اللَّه هستید، زبانتان هم از اسماء اللَّه است، دستتان هم از اسماء اللَّه است. به اسم اللَّه، الْحَمْدُ لِلَّهِ‏، حمد هم که می‏کنید اسم اللَّه است. زبان شما که حرکت می‏کند اسم اللَّه هست، از اینجا پا می‏شوید، می‏روید به منزلتان، با اسم اللَّه می‏روید. نمی‏توانید تفکیک کنید. خود شما اسم اللَّه هستید، حرکات قلبتان هم اسم اللَّه است، حرکات نبضتان هم اسم اللَّه هست، این بادهایی که وزیده می‏شود، همه اسم‏اللَّه‏اند. از این جهت، آیه شریفه محتملًا می‏خواهد همین معنا را بفرماید. در بسیاری از آیات دیگر هم هست که به اسم اللَّه کذا ...، صحبت از اسم اللَّه است؛ و همه چیز اسم اللَّه است؛ یعنی حق است و اسماء اللَّه همه چیز اوست. تفسیر سوره حمد، ص:۱۰۱

دروس تفسیر سوره حمد جهاد اکبر یا مبارزه با نفس نامه های اخلاقی - عرفانی ؛

اسماء الهی

محتمل است که در تمام سوره ‏های قرآن این‏ «بِسْمِ اللَّهِ» ها متعلّق باشد به آیاتی که بعد می‏آید؛ چون گفته شده است که این‏ «بِسْمِ اللَّهِ» به یک معنای مقدّری متعلّق است‏ . لکن بیشتر به نظر انسان می‏آید که این‏ «بِسْمِ اللَّهِ»* ها متعلّق‏ باشد به‏ خود سوره‏، مثلًا در سوره حمد بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* الْحَمْدُ لِلَّهِ‏: به اسم خدای تبارک و تعالی حمد برای اوست. [معنای اسم‏ ] اسم علامت است. این‏که بشر برای اشخاص و برای همه چیز یک اسمی گذاشته است، نامگذاری کرده است، برای این است که این علامت، یک شناسایی اسمی باشد، زید را آدم بفهمد کی هست. اسمای خدا هم علامت‏های ذات مقدس اوست. و آن قدری که بشر می‏تواند از ذات مقدّس حق تعالی اطّلاع ناقص پیدا کند از اسمای حق است. خود ذات مقدس حق تعالی یک موجودی است که دست انسان از او کوتاه است. حتی دست خاتم النبیین که اعلم و اشرف بشر است، از آن مرتبه ذات کوتاه است. آن مرتبه ذات را کسی نمی‏شناسد غیر از خود ذات مقدّس‏ آن چیزی که بشر می‏تواند به آن دسترسی پیدا کند اسماء اللَّه است، که این اسماء اللَّه هم مراتبی دارد، بعضی از مراتبش را ما هم می‏توانیم بفهمیم، و بعضی از مراتبش را اولیای خدا و پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و کسانی که معلَّم به تعلیم او هستند می‏توانند ادراک کنند.تفسیرسوره ‏حمد، ص: ده

الحمد

الْحَمْدُ لِلَّهِ [یعنی‏] تمام محامدی که در عالم و هر کمال و هر حمد و هر ستایشی که باشد، به او واقع می‏شود، برای اوست. آدم خیال می‏کند غذایی را که می‏خورد تعریف می‏کند که چه غذای لذیذی بود! این حمد خداست، خود آدم نمی‏داند. [یا می‏گوید:] چه آدم خوبی است! چه فیلسوف و دانشمندی است! این ثنا برای خداست، خود آدم نمی‏داند این را. برای چه؟ برای اینکه آن فیلسوف و دانشمند از خودش هیچ ندارد، هر چه هست جلوه اوست. آنچه هم که ادراک کرده، با عقلی ادراک کرده که جلوه اوست، خود ادراک جلوه اوست، خود مدرک جلوه اوست، همه چیز از اوست. آدم خیال می‏کند مثلًا از این فرش دارد تعریف می‏کند [یا] از این آدم دارد تعریف می‏کند؛ هیچ حمدی برای غیر خدا واقع نمی‏شود. هیچ ستایشی برای غیر خدا واقع نمی‏شود، برای اینکه شما هر کس را ستایش کنید [به این دلیل‏] که یک چیزی در او هست، ستایشش می‏کنید، عدم را هیچ وقت ستایش نمی‏کنید، یک چیزی در او هست که ستایش [می‏کنید]، هر چه هست از اوست، هر چه ستایش بکنید ستایش اوست، هر چه حمد و ثنا بگویید مال اوست. «الحمد»، یعنی همه حمدها، هر چه حمد هست، حقیقتِ حمد مال اوست. ما خیال می‏کنیم که داریم زید را تعریف می‏کنیم، عمرو را تعریف می‏کنیم، ما خیال می‏کنیم که داریم از این نور شمس، از این نور قمر تعریف می‏کنیم، از باب اینکه نمی‏دانیم... تفسیر سوره حمد، ص: ۱۰۴

سخنرانی در جمع فرماندهان سپاه و مسئولین ارتش (وحدت اقشار جامعه)

قرآن کتاب انسان ساز است

اهمیّت تلقین و تکرار مسائل اخلاقی‌ بعضی از‌‎ ‎‌مسائل است که اهمیتش این قدر زیاد است که باید آن مسائل را تکرار کرد. کتابهایی که‌‎ ‎‌برای انسانسازی آمده است مثل قرآن کریم، و کتابهایی که در اخلاق نوشته می شود، و‌‎ ‎‌مقصود، ساختن یک انسان است، و ساختن یک جامعه است، به حسب اهمیت، هر‌‎ ‎‌موضوعی در آنها تکرار شده است. تکرار در قرآن مجید زیاد است. و بعضیها خیال‌‎ ‎‌می کنند که این تکرار چرا؟ و حال آنکه لازم است. یکی از چیزهایی که برای ساختن‌‎ ‎‌انسان مفید است تلقین است. انسان خودش هم اگر بخواهد ساخته بشود، باید آن مسائلی‌‎ ‎‌که مربوط به ساختن خودش است تلقین کند به خودش، تکرار کند. یک مطلبی که تأثیر‌‎ ‎‌در نفس انسان باید بکند، با تلقینات و تکرارها بیشتر در نفس انسان نقش پیدا می کند.‌‎ ‎‌نکتۀ تکرار ادعیه و تکرار نماز در هر روز چندین دفعه، و همیشه این است که انسان با‌‎ گفتن و شنیدن، خود انسان قرائت می کند و می شنود آن آیاتی که سازنده است، مثل‌‎ ‎‌سورۀ مبارکۀ حمد که یک درس سازنده است. انسان باید اینها را تکرار کند و تلقین کند،‌‎ ‎‌و نفس را حاضر کند برای شنیدن‌. صحیفه امام، ج ۱۳، ص ۳۹۷-۳۹۸