پرتال امام خمینی(س): ماه مبارک رمضان، ماه تولد قرآن، ماه انس با قرآن، ماه بهار قرآن، و ماه شناخت و بهره برداری فکری و عملی از قرآن است. بمناسبت فرارسیدن این ماه پربرکت پرتال امام خمینی (س) در سی قسمت مجموعه ای منتخب از مواضع و بهره مندی های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران را در فرازهایی مجزا با عنوان " منزلت قرآن، سرچشمه نور" منتشر می کند که قسمت بیست و دوم آن از نظر می گذرد:

* از آن طرف قرآن هم که کتاب زندۀ الهی است، آن هم آن قدری که دنبال این بوده‏‎ ‎‏است که تهذیب کند مردم را، دنبال چیزهای دیگر نبوده است. اصلاً، می شود گفت که‏‎ ‎‏قرآن برای همین مقصد آمده است؛ برای اینکه بشر به این مطلب از همه چیز بیشتر‏‎ ‎‏احتیاج داشتند. قرآن کتابی است برای انسان سازی، در تمام مراحلی که انسان طی‏‎ ‎‏می کند،قرآن در همۀ مراحلش دعوت دارد و راه دارد. و تمام قصه هایی که در قرآن نقل‏‎ ‎‏شده است ـ گاهی هم تکرار شده است، برای این بوده است که مسئله اهمیت داشته است‏‎ ‎‏ـ این قصه ها راهنمای مردم بوده است و برای تهذیب بوده است. قرآن کتاب احکام‏‎ ‎‏نیست؛ کلیات را، کلیات احکام را، اصولش را ذکر فرموده است ‏‏[‏‏آن‏‏]‏‏ هم نه به طور تمام‏‎ ‎‏آن. قرآن کتاب دعوت است و کتاب اصلاح یک جامعه است که بعد از اینکه به قرآن‏‎ ‎‏اصلاح شد جامعه، به سنت نبی و اخبار وارده از طرف پیغمبر اکرم به وسیلۀ ائمۀ هدی و‏ روات آنها عمل بشود. از این جهت، این دو نکته اسباب این می شود که ما توجه به این‏‎ ‎‏بکنیم که هم خودمان را تهذیب بکنیم؛ برای اینکه اهمّ امور این است نزد اسلام و اگر‏‎ ‎‏علم بلاتهذیب باشد ضررش از جهل بدتر است، هم خودمان را تهذیب بکنیم و هم‏‎ ‎‏خودمان را متوجه به حق تعالی و احکام حق تعالی بکنیم و هم جامعه را به این راه دعوت‏‎ ‎‏کنیم که الحمدلله ، امروز ـ تقریباً ـ همۀ مسائل تهذیبی و مسائل اخلاقی قابل دعوت است‏‎ ‎‏و هیچ مانعی از این نیست. اگر سابق شما می خواستید که بعضی از احکام الهی را منتشر‏‎ ‎‏کنید یا بعضی از اخلاق فاسده را ذکر بکنید، حتی در یک جای محدود هم نمی توانستید؛‏‎ ‎‏برای اینکه آنهایی که مخالف شما بودند آن قدر فاسد بودند که شما از هر صفت زشتی‏‎ ‎‏که اسم می بردید، آنها به ریش می گرفتند و جلوی شما را می گرفتند و امروز بحمدالله این‏‎ ‎‏فرصت برای ما، برای شما آقایان علما، برای همۀ علمای اسلام در ایران پیش آمده است‏‎ ‎‏که راه باز است برای مهذب کردن مردم و دعوت مردم به صلاح. بنابراین، آن چیزی که‏‎ ‎‏در رأس همۀ امور است، برای همۀ ماها اول تهذیب نفس است و در خلال او تهذیب‏‎ ‎‏مردم است. اگر انسان خودش مهذب نباشد نمی تواند دیگران را تهذیب کند، حرف اثر‏‎ ‎‏ندارد. وقتی که آقایان خودشان را تهذیب کردند، خصوصاً، ائمۀ جمعه که سر و کارشان‏‎ ‎‏با توده های عظیم مردم است، ائمۀ جماعت هم هست، اما ائمۀ جمعه بیشتر الآن مورد‏‎ ‎‏توجه هستند، آنها باید ان شاءالله به مقام عالی تهذیب برسند و مردم را هم دعوت به این‏‎ ‎‏مطلب بکنند. تمام آن مسائلی که در اسلام ‏‏[‏‏است‏‏]‏‏ حتی مسائل سیاسی اش، مسائل‏‎ ‎‏تهذیبی است، برای درست کردن آدم است. ما نباید همۀ مسائل را حالا دنبال مسائل‏‎ ‎‏سیاسی قرار بدهیم. باید همه مسائل را دنبال مسائل اسلامی و خصوصاً، این وجهۀ‏‎ ‎‏تهذیب مردم ‏‏[‏‏قرار دهیم‏‏]‏‏. شما ملاحظه می فرمایید که لحن قرآن در این باب از همه‏‎ ‎‏ابواب دیگر زیادتر و بیشتر تأکید در آن دارد؛ چندین آیه قسم هست و بعدش ‏‏قَدْ اَفلَحَ مَنْ‏‎ ‎‏زَکّیها وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسّیها ‏‎سورۀ شمس، آیۀ ۹ و ۱۰:«هر کس نفس خود را از گناه پاک سازد، بیقین رستگار خواهد بود، و هر که آن را به کفر و گناه پلید گرداند، البته زیانکار خواهد گشت».‎‏ این به ما می فهماند که اساس مسائلی که همه چیز به آن درست ‎‏می شود، آن تهذیب است و اساس همه مسائلی که انحرافی است، این عدم تهذیب است‏‎ ‎‏و «دَسّی» در نفس انسان است، «دسّی» شیطان است؛ بنابراین، باید ما سرلوحۀ همۀ‏‎ ‎‏امورمان را این قرار بدهیم.‏ (صحیفه امام، ج۱۵، ص: ۵۰۴ تا ۵۰۶)

. انتهای پیام /*