به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س) و امام خمینی رویداد ملی «بر آستان آفتاب» در زادگاه بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران برگزار می شود
محمد هاشمی رفسنجانی سیاستمدار ایرانی بمدت ده سال ریاست سازمان صدا و سیما، در دو دوره بعنوان معاون رئیس جمهور در امور اجرایی و ۱۵ سال عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. فعالِ سیاسی پس از انقلاب از اعضای شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی و عضو مؤسس حزب کارگزاران سازندگی است...
وظیفه حاکم مدارا با مردم، نصیحت جامعه، اصلاح آنها، و رسیدگی به امور و حل مشکلات و معضلات آنها می باشد. یقیناً اگر حکومت با این طرز تفکر با مردم رفتار کند، پاداش خوبی از جامعه دریافت خواهد کرد و همیشه نام نیکی از آن در تاریخ باقی خواهد ماند.
مدیریت جامعه و انجام وظایف حکومتی در چارچوب «قانون اساسی» گام مثبت بزرگی در حکمرانی جوامع بوده است. در کشور ایران نخست در جنبش مشروطه این مطالبه مطرح و متولد شد که البته به انحراف کشیده شد، تا اینکه در جریان انقلاب اسلامی ایران با هدایت امام خمینی حکومت جمهوری اسلامی مبتنی بر قانون اساسی شکل گرفت. تصویب این قانون در ۱۲ آذر ماه ۱۳۵۸ سزاوار گرامیداشت است، چنانکه عمل به مفاد آن از اهمیت حیاتی برخوردار است.
ازآنجایی که انسان آزاد آفریده شده است، کسی حق دخالت در کار او را ندارد و نمیتواند او را به کاری که نمیخواهد وادار کند یا از کاری که میخواهد، باز دارد، یا برای او تصمیم بگیرد، بنابراین انسان در انجام کارهای خود مستقل و آزاد است و سرنوشت او به خودش سپرده شده و تمام افراد بشر بر سرنوشت خود حاکم هستند، اما از آنجا که انسان مدنی بالطبع است و زندگی جمعی دارد و جامعه بدون حکومت به هرج ومرج و ضایع شدن حقوق افراد ضعیف منجر می شود، وجود حکومت امری ضروری دانسته شده است...
سال ۱۲۸۶ شمسی بود که قانون انجمن های ایالتی و ولایتی در حوزه استانداری و فرمانداری به تصویب مجلس شورای ملی رسید اما هیچ گاه عملی نشد.
سید حسن خمینی گفت: میشل فوکو انقلاب اسلامی را «انقلاب کاست» می نامد؛ یعنی ما از تکنولوژی روز استفاده می کردیم. سخنرانی های امام از طریق تلفن ضبط می شد و به همه جای ایران می رسید. وقتی در استفاده از تکنولوژی مولد باشیمّ از آن استفاده می کنیم، ولی وقتی پشت درها می نشینیم و فکر می کنیم آنها به ما حمله می کنند، تکنولوژی بلای جان ها می شود و ضربه می خوریم.
"امام خمینی و ابداع نظریة جمهوریت در فقه شیعه"، عنوان سه جلسه سخنرانی آیت الله سید محمد سروش محلاتی، استاد دروس خارج حوزة علمیة قم، به مناسبت ایام رحلت امام و بینان گذار جمهوری اسلامی در سال ۱۴۰۲ است که این گفتار در متن حاضر به نوشتار برگردانده و ویرایش شده است.
سیدحسن خمینی با اشاره به اینکه امام روزانه سه نوبت قرآن قرائت می کردند، بیان کرد: این ارتباط عمیق با قرآن به دلیل ایمان امام بود؛ ایمانی که می دانست آن است که اگر بخواهد همه کار می کند و اگر کاری نمی کند، مشکل از ماست که مومن نیستیم و ظالم هستیم. خیلی اوقات بسیاری از افراد قرآن می خوانند و از خود می پرسند، چرا رحمت پدید نیامد، علت این است که مومن نبوده ایم.
امام خمینی در بیست و هفتم آبان ماه سال 65 نامه ای عرفانی و مهم خطاب به فرزندشان حاج احمد خمینی نوشتند.
آیت الله سید حسن خمینی در آیین تجدید میثاق مدیران فرهنگی، دست اندرکاران هفته کتاب، کتابداران با آرمان های امام خمینی گفت: برای چاپ ۵۰۰ جلد کتاب، ممیزی سخت گیرانه اعمال می شود اما همان کتاب به صورت فایل پی دی آف به طور وسیع منتشر می شود. امروز بحث بر سر بودن یا نبودن فیلترینگ مطرح است، اما در همین شرایط قریب ۵۰ میلیون نفر عضو تلگرام هستند!
علامه طباطبایی استاد فلسفه بودند و در قم تدریس می کردند. آن سال ها فلسفه علمی نبود که خیلی بتوانند تابش بیاورند. امام هم استاد فلسفه بودند و برخی دیگر هم. سروصداهایی بلند شده بود که اگر نبود درایت امام، معلوم نبود دست آخر چه می شد. روایت مرحوم دوانی از این ماجرا خواندنی است.
پرسش این است که آیا راه حل نهایی برای توانمندسازی فقه جهت پاسخگویی به نیازهای انسان امروز در دیدگاه امام خمینی فرایند پیش بینی شده در دستورالعمل نهاد مجمع تشخیص مصلحت نظام بوده است یا اینکه ایشان توقع و تفکر دیگری داشته اند؟ با توجه به تفاوت و تعارض دیدگاه فقهای شورای نگهبان در موضوع مصوبات مجلس شورای اسلامی، قبل از سال ۱۳۶۷ و پیش از تشکیل مجمع تشخیص مصلحت، راه حل هایی مورد تجربه قرار گرفت که معلوم شد علاج اساسی نمی باشد.
امام خمینی در جامعیت دین نگاه اعتدالی داشت. دیدگاه افراطی را که معتقد است تمام معارف بشری را می توان از قرآن، یا قرآن و سنت گرفت و نیازی به عقل، دانش و تجربه بشری نیست، رد می کرد؛ همانگونه که دیدگاه تفریطی که می گوید قلمرو دین تنها در مسائل مربوط به ارتباط انسان با خدا منحصر است، قبول نداشت. ایشان بر این باور بود که مقصود از جامعیت دین این نیست که همه مسائل نظری و عملی مربوط به زندگی مادی و معنوی انسان، خواه در سطح مسائل کلی و کلان، و خواه در زمینه مسائل جزئی و خاص توسط پیامبران الهی بیان شده باشد و مطالعه کتب آسمانی، انسان را از هرگونه بحث و کاوش فکری در شناخت انسان و جهان و جوانب حیات بشری بی نیاز سازد، بلکه مقصود این است که دین در راستای هدف و رسالتی که دارد یعنی هدایت انسان به سمت کمال واقعی و همه جانبه او، از بیان هیچ نکته لازمی فروگذار نکرده است. بنابراین جامعیت دین را باید نسبت به هدف و رسالت دین مورد تحقیق و بررسی قرار داد، نه فراتر یا فروتر از آن.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.