متفکر بود و اهل سیاست. سیاستش به روز بود. شجاع بود و بی باک. مقابل حرف زور می ایستاد. می خواست شاه مقابلش باشد یا وزیر، برایش فرقی نداشت. قبای کرباسی می پوشید و روی زیلویی می خوابید. او مدرس بود.
خدا مى داند که اگر نبود انگیزه اى که همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانى شود، هرگز راضى به این عمل نمى بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود.
شما تمام کارهایى را که دلتان مى خواهد انجام مى دهید؛ و بعد از انجامش مى آیید اینجا، که سید رئیس، تحیات فرستاده و با تحیات مى خواهید ماستمالى کنید. مگر با تحیات کار درست مى شود؟ شما حدود سیصد نفر از طلاب حوزه را خروجى داده و به خارج شدن از عراق مجبور ساخته اید؛ و حالا به من مى گویید که از فردا اقامه ها را تمدید مى کنند؟
انتخابات اولین دوره مجلس خبرگان رهبری، با شرکت هجده میلیونی مردم شجاع و مقاوم ایران در 19 آذر 1361 برگزار گردید و 75 نفر از نمایندگان مجلس خبرگان تعیین شدند. در نهایت اولین نشست مجلس خبرگان رهبری که در واقع نخستین مجلس خبرگان جامعه اسلامی پس از خبرگان قانون اساسی بود، در 23 تیرماه 1362 تشکیل گردید.
این تنها مرحوم سعیدى نیست که با این وضع اسف انگیز در گوشه زندان از پاى درمى آید بلکه چه بسا افراد مظلوم و بی گناه به جرم حق گویى در سیاهچال هاى زندان، مورد ضرب و شَتْم و شکنجه هاى وحشیانه و رفتار غیر انسانى قرار مى گیرند. این خوان یغما که مدت هاست مورد هجوم چپى و راستى قرار گرفته و گاهى با صراحت تقسیم گردیده
حضرت امام خمینی(س) در روز پانزدهم تیرماه سال 1328 شمسی تألیف «کتاب انوار الهدایة فی التعلیقة علی الکفایة» را به پایان بردند.
ما که هنوز مادرهاى داغدار جوانانمان سیاهپوشند، ما که هنوز شاهد صدمات جانکاه شاه به اسلام بزرگ و کشور اسلامى هستیم، جشنى نداریم. ما که در هر فرصت مدارس و مساجد و دانشگاه هایمان مورد هجوم مأمورین شاه است، چطور ممکن است چراغانى کنیم؟!
امروز روزى نیست که در خانه نشست و دعا خواند؛ روز مبارزه است. روزى است که دشمن به دین حمله مى کند و ما باید در مقابل بایستیم؛ و من تا آخرین قطره خونم مى ایستم؛ و شما هم باید به همه بگویید و در منابر به مردم برسانید که خطر، دین را تهدید مى کند.
اکنون دشمنان انقلاب با سوء قصد به شما که از سلاله رسول اکرم وخاندان حسین بن على هستید و جرمى جز خدمت به اسلام و کشور اسلامى ندارید و سربازى فداکار در جبهه جنگ و معلمى آموزنده در محراب و خطیبى توانا در جمعه و جماعات و راهنمایى دلسوز در صحنه انقلاب مى باشید، میزان تفکر سیاسى خود را به ثبت رساندند.
حضرت امام خمینی(س) در روز چهارم تیرماه سال 1315 بر کتاب «مصباح الانس» تعلیقه ای نگاشتند.
کتاب حاضر از نظر اهمیت موضوعی به طور عمده به سه بخش تقسیم می شود. بخش نخست اسنادی است که موضوعات مربوط به سید احمد هندی پدر بزرگ امام خمینی را در بر می گیرد، قسمت بعدی اسناد مربوط به پدر امام، یعنی آقا سید مصطفی و بخش پایانی، مربوط به دوران جوانی امام است.
با اوجگیری انقلاب اسلامی شهید چمران با نظر امام به وطن بازگشت و ابتدا به آموزش نخستین گروه از سپاه پاسداران پرداخت. در همان زمان به معاونت نخست وزیر منصوب شد. دکتر چمران پس از شروع غائله پاوه به آن منطقه رفت و حماسه ساز کردستان شد. وی پس وزارت دفاع به نمایندگی امام در شورای عالی دفاع در کنار حضرت آیت الله خامنه ای نصب گردید. در انتخاب دوره اول مجلس به عنوان نماینده تهران انتخاب شد اما با شروع جنگ تحمیلی با اجازه امام عازم جبهه های جنگ شد و ستاد جنگهای نامنظم را تشکیل داد و اقدامات بسیار مهمی در آن زمانی که رکود بر جبهه ها حاکم بود انجام داد. در جنگ سوسنگرد مجروح شد اما از پای ننشست و دوباره به جبهه ها بازگشت و حماسه های بسیاری آفرید . سرانجام در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ در مشهد دهلاویه به آرزوی دیرینش یعنی شهادت و لقاءالله رسید. (مرکز اسناد انقلاب اسلامی)
پشتیبانی علما و روحانیون سراسر ایران از طریق صدور بیانیه و تلگراف و نامه به شاه و مهاجرت تعدادی از علمای طراز اول حوزه های علمیه قم و مشهد و علمای عالی مقام شهرستان ها به تهران، بیانگر حد اعلای همبستگی و اتحاد و پشتیبانی از رهبر انقلاب و تلاش برای آزادی ایشان است. این مهاجرت که در 30 خرداد 42 صورت گرفت منجر به عکس العمل خشن رژیم و دستگیری و زندانی جمعی از این حضرات شد.
رژیم که در وادار ساختن امام خمینى به بازجویى با شکست مواجه شده بود،هیأتى را با طمطراق به نزد او فرستاد تا به اصطلاح او را در مقابل عمل انجام شده قرار دهند و از او بخواهند که وکیلى براى دفاع در محکمه بگیرد! مأمورین پس از معرفى خود به عنوان فرستادگان دادگاه، موضوع را به حضرت امام ابلاغ کردند!
حضرت امام خمینی(س) در روز بیست و سوم خرداد سال 1330 هجری شمسی نگارش رساله «الاستصحاب» را به پاارن رساندند.
در چنین شرایطى که آیت اللّه حکیم، ممنوع الملاقات بود و کسى جرأت نزدیک شدن به بیت ایشان را نداشت، حاج آقا مصطفى از اولین افرادى بود که پس از بازگرداندن آقاى حکیم از بغداد به کوفه، به دیدار وى رفت. این دیدار براى حزب بعث قابل چشم پوشى نبود.
من قتل فجیع این سید بزرگوار و عالم فداکار را- که براى حفظ مصالح مسلمین و خدمت به اسلام جان خود را از دست داد- به ملت اسلام عموماً و خصوصاً به ملت ایران تعزیت مى دهم و از خداوند متعال رفع شرّ دستگاه جبار و عمال کثیف استعمار را مسئلت مى نمایم.
دوران هفده ماهه ریاست جمهوری بنى صدر یکی از پر حادثه ترین دوران های انقلاب است. وی مغرور از آرای بدست آمده بنا را بر اختلاف افکنی بین قوای کشور و تمرد از قانون و عدم تمکین در برابر مصوبات مجلس شورای اسلامی و درگیری با نیروهای خط امام گذاشت که منجر به اعلام عدم کفایت سیاسی وی توسط مجلس و تأیید آن از طرف حضرت امام شد
آن چه بویژه، به آیت الله سید روح الله موسوی خمینی(س)، یک اقتدار کاریزماتیک می بخشید، نه ویژگی های روانی و شخصیتی فردی ایشان، بلکه در درجه اول، تبلور درخشان مفهوم شیعی «جهاد»، در چهره ایشان بود، خصوصاً تجسم اَبَر تجربه شورانگیز جهاد در قیام امام حسین ابن علی علیه السلام.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.