در صبحگاه روز 21 اسفند 1373 خبر بستری شدن یادگار امام، نخست موجی از نگرانی در جماران و دقایقی بعد در شهر تهران و پس از آن در سرتاسر ایران پدید آورد و ساعاتی بعد با پخش خبر، بطور رسمی از صدای جمهوری اسلامی، در ایران غوغایی برپا شد که تنها نمونه آن را در پخش خبر بیماری امام دیده بودیم. گزارشات بعدی حاکی از آن بود که عارضه قلبی و تنفسی ناگهانی در حالت خواب، سبب ایست کامل قلب و تنفس برای لحظاتی گردید و همین امر موجب بروز سکته مغزی شده است.

به هر حال پس از پنج روز، تلاش خستگی ناپذیر تیم پزشکی نتیجه ای نبخشید و «احمد خمینی» همان کسی که نامش، و یادش و تصویرش و فداکاری های بی مانندش تا ابد در کنار نام مبارک «امام خمینی» در قلب و روح و روان عاشقان انقلاب اسلامی پرجلوه و پراثر باقی خواهد ماند، ندای حق را در شامگاه 25 اسفند 1373 لبیک گفت و به آرزویی که در تمام ایام بعد از رحلت امام برای آن لحظه شماری می کرد یعنی ملاقات با پدر در پیشگاه حضرت حق، رسید و جهانی از مؤمن ترین بندگان خدا را در سوگ خویش عزادار ساخت. «انالله و انا الیه راجعون»