ایران بی یاد تو لبریز ابهام است
دلم گر سبز مانده در زمستان، از بهار توست
تمام باغ های سبز ساحل، یادگار توست
میان دشت احساس تو موج لاله می خیزد
گلستان های خوشبوی شقایق از تبار توست
میان کوچه روشن کرده ای فانوس اشکت را
چو من هر عابر دل خسته امشب شرمسار توست
دل من باز هم امشب رود سوی مصلّایت
از آنجا زائر دلخستۀ سنگ مزار توست
از اقیانوس می پرسم نشان خانۀ سبزت
که دریا قسمتی از شعرهای سوگوار توست
میان آن همه آوازهای سرد و یخ بسته
دلم گر سبز مانده در زمستان از بهار توست
رسول خیابانی