غزلی از امام خمینی
پرتو عشق
عشق اگـر بـال گشــاید به جهــان، حــاکـم اوست
گر کــند جلوه در این کون و مکان، حاکم اوست
روزی ار رخ بنــمــاید ز نهـــانخـــــانۀ خــویش
فـــاش گــردد که به پیــدا و نهـان حـــاکـم اوست
ذرّه ای نیست به عــالم که در آن عشـقــی نیست
بــارک الله که کــران تا به کــران حـاکــم اوست
گـر عیـان گــردد روزی رخـش از پـردۀ غیــب
همـه بینـند که در غیـب و عیــان حــاکــم اوست
تا که از جسم و روان بر تو حجاب است حجاب
خـود نبیـنی به همـه جـسم و روان، حـاکم اوست
من چه گویـم که جهـان نـیست بجـز پــرتو عشق
ذوالجلالی است که بر دهر و زمان حاکم اوست