پیام به خانواده شهیدان و ایثارگران و تجلیل از آنها

‏‏پیام‏

‏‏زمان: 8 اردیبهشت 1365 / 18 شعبان 1406‏

‏‏مکان: تهران، جماران ‏

‏‏موضوع: تجلیل از فداکاری شهیدان و خانوادۀ معظم شهدا و ایثارگران‏

‏‏مخاطب: خانوادۀ شهیدان و ایثارگران‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏نور چشمان عزیزم، فرزندان محترم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودین ـ ایّدهم الله تعالی ‏‎ ‎‏     پیام شما را شنیدم. من به شما سلام و درود می فرستم، و به وجود شما مباهات و افتخار‏‎ ‎‏می کنم. و چه افتخاری بالاتر از اینکه ما در تداوم انقلابمان ذخیره های عظیمی همچون‏‎ ‎‏شما عزیزان را داریم که حضورتان در جامعه در تمامی صحنه های اسلامی و انقلابی و‏‎ ‎‏مردمی یادآور رشادتها و فداکاریها و اخلاص رادمردانی است که به برکت خونهای پاک‏‎ ‎‏آنان انقلاب و جمهوری اسلامی ایران بارور گردید؛ و با شهادت و ایثار و جانبازی و‏‎ ‎‏اسارت آنان، از پانزدهم خرداد تاکنون، بر تارک نهضتمان نام مجد و آزادی و شرف‏‎ ‎‏پایدار ماند. شما، گواهان صادق و یادگاران عزمها و اراده های استوار و آهنین،‏‎ ‎‏نمونه ترین بندگان مخلص حقید، که مراتب انقیاد و تعبد خویش را به درگاه اقدس‏‎ ‎‏حق تعالی با نثار خون و جان به اثبات رسانیدند؛ و در میدان جهاداکبر با نفس و جهاد‏‎ ‎‏اصغر با خصم، واقعیت پیروزی خون بر شمشیر و غلبۀ ارادۀ انسان را بر شیطان مجسم‏‎ ‎‏کردند؛ و سرمایۀ جان خویشتن را به بهای اندک نفروختند و ملعبۀ زخارف زودگذر دنیا‏‎ ‎‏و متعلقات آن نشدند؛ و با همتی بلند به سودا و معامله ای برخاستند که خدا مشتری جان‏‎ ‎‏آنان شد و اجر و مزدشان را بیدریغ در نزد خود قرار داد‏‎[1]‎‏ و حیاتشان را جاودانه ساخت،‏‎ ‎‏که این، منتها آرزوی عاشقان و مشتاقان و غایت عمل و آمال عارفان است که «یَالَیتَنَا کُنَّا‏
‏‎

‎‏مَعَهُم».‏‎[2]‎‏ و گوارا باد بر این شهیدان، لذت انس و همجواری شان با انبیای عظام و اولیای‏‎ ‎‏کرام و شهدای صدر اسلام! و گواراتر بر آنان باد نعمت رضایت حق که ‏‏رِضوَانٌ مِنَ الله ِ‏‎ ‎‏أَکبَر.‏‎[3]‎‏ و اینک ما و شما مانده ایم که وارث آن رسالتیم و حامل آن امانت.‏

‏‏    ‏‏عزیزانم، من شما را دوست داشته و همچون فرزندان خود می دانم؛ و همیشه شما را‏‎ ‎‏دعا می کنم و با نصیحتی مشفقانه و پدرانه از شما فرزندان خوب و با وفای خودم‏‎ ‎‏می خواهم که بار امانت پدرانتان را، که میراث عزت و راه و رسم زندگی آنان بوده است،‏‎ ‎‏به خوبی بر دوش کشید؛ و تقوا و پاکی و پاکدامنی را پیشه کنید؛ و نظم در زندگی و تمامی‏‎ ‎‏مراحل آن حکمفرما سازید؛ و با جدیت به تحصیل علوم و کسب معارف و بهره وری از‏‎ ‎‏استعدادهای الهی خود بپردازید؛ و هیچ گاه سلاح مبارزه با ظلم و استکبار و استضعاف را‏‎ ‎‏بر زمین نگذارید؛ و دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا را شعار خود سازید؛‏‎ ‎‏و خود را از مردم پابرهنه و مستضعف و بی پناهی که تمامی عزت ما رهین منت و خدمت‏‎ ‎‏آنان است، و شهیدان و جانبازان و اسرا و مفقودین نیز از همین قشرند، دور نسازید. و‏‎ ‎‏مؤکداً از شما فرزندان شهدا می خواهم که با مادران داغدیدۀ خود به عطوفت و مهربانی‏‎ ‎‏رفتار کنید که ‏‏الجَنَةُ تَحتَ أَقدَامِ الامّهات.‏‎[4]‎

‏‏    ‏‏و آخرین سخنم در اینجا با شما اینکه به جمهوری اسلامی، که ثمرۀ خون پدرانتان‏‎ ‎‏است، تا پای جان وفادار بمانید؛ و با آمادگی خود و صدور انقلاب و ابلاغ پیام خون‏‎ ‎‏شهیدان، زمینه را برای قیام منجی عالم و خاتم الاوصیا و الاولیا، حضرت بقیة الله ـ روحی‏‎ ‎‏فداه ـ فراهم سازید.‏

‏‏     و به مسئولین محترم جمهوری اسلامی ایران، برای چندمین بار، سفارش می کنم ـ و‏‎ ‎‏این نصیحت و سفارش همیشگی است ـ که قدر این نعمتهای بزرگ الهی را بدانند؛ و در‏‎ ‎‏شرایط کنونی و آینده های دور، اولویت را به این عزیزان و کسانی بدهند که در راه اسلام‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏خون داده اند و مبارزه کرده اند؛ و بشدت از بهانه جویی و سنگ اندازی و مانع تراشی و‏‎ ‎‏کاغذبازی، که مانع رشد آنان و ملت دلاور ایران است، خودداری ورزند.‏

‏‏     خداوند به همۀ ما توفیق خدمت و اخلاص عنایت فرماید؛ و این گوهرهای گرانبها را‏‎ ‎‏از کیْد و وسوسه های شیطان محافظت کند. ‏‏إنَّ رَبّی قَریبٌ مُجِیبٌ.‏‎[5]‎‏ والسلام علیکم و‏‎ ‎‏رحمة الله .‏

‏‏هشتم اردیبهشت ماه 1365 / 18 شعبان 1406‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎