6
تواضع
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:
«إنَّ مِن التوَّاضُعِ لله الرِّضا بالدُّونِ مِن شَرَفِ المَجالِسِ».
از نشانه های فروتنی برای خدا، رضایت دادن به نشستن در پایین پای مجلس است.
***
حضرت امام برای شخص خود یک شخصیت ویژۀ عرفانی، معنوی و مادی قائل نبودند تا در برابر این شخصیت واقعی توقع یا انتظاری از دیگران داشته باشند.
این ویژگی روحی و اخلاقی ایشان سبب شده بود که هرگاه وارد مجلسی می شدند، هر جا که جای نشستن بود می نشستند و بیشتر نزدیک در و در جمع مردم کوچه و بازار می نشستند. بر خلاف بسیاری که حتماً باید روی مسند بنشینند، هر چند که جا تنگ باشد و موجب اذیت و زحمت دیگران شود، اصولاً امام همیشه از مسند نشینی گریزان بودند.
یکی از خواهرانی که در اقامتگاه امام در پاریس حضور داشت، می گوید: روزی بر حسب اتفاق که تعداد
میهمانان منزل امام زیاد شده بود، پس از صرف غذا و جمع کردن ظروف، دیدم که امام به آشپزخانه آمدند. چون وقت وضو گرفتنشان نبود، از اطرافیان پرسیدم چرا امام به آشپزخانه آمدند؟ امام فرمودند: چون ظروف امروز زیاد است آمدم به شما کمک کنم.