یک بار که خداوند رحمان به این بنده توفیق عنایت فرمود که به دستبوسى امام تشرف حاصل کنم آن جناب در سرماى سوزان در رواق کوچک خانه خود روى یک صندلى کهنه نشسته بودند و سرماى آزاردهنده جماران دست و صورت ایشان را تقریباً از سرخى به کبودى متمایل ساخته بود. علت را جویا شدم که چرا وسیله گرم کننده اى در این سرماى سخت و فضاى باز نزد امام گذاشته نمى شود. پاسخ شنیدم که ایشان مى خواهند با مردم همدرد باشند و به نمونه اى از این مواسات اشاره کردند. وقتى که لباس امام را به بیت براى شستشو داده بودند و شسته نشده بود پاسخ دادند که هنوز نوبت دریافت پودر رختشویى براى بیت نرسیده است و پس از رسیدن شسته مى شود.
منبع: جمال آفتاب، ص 63
.
انتهای پیام /*