وقتى ما به جلسههاى درس حضرت امام(س) مىرفتیم، تنها از جنبههاى علمى
وجود امام استفاده نمىکردیم، بلکه خصوصیات اخلاقى ایشان هم بر ما تأثیر
بسیارى مىگذاشت. مهر و دوستى نسبت به امام(ره) در دل ما و همۀ دوستان افتاده
بود. شاگردان امام، اگر در سال 41ـ40 عکس امام را در خانه مىزدند و در مسجد و
یا در مجامع از ایشان نام مىبردند، فقط به لحاظ شرکت در جلسههاى درس ایشان
و تأثیرات فکرى وجودشان بود. اما آن کسى که طعم شیرین همنشینى با امام و
نشست و برخاست با ایشان را مىچشید، ناخودآگاه مهرشان را در دل مىگرفت؛
همانطور که بعدها هر ملتى در هر گوشهاى از دنیا ایشان را دوست داشتند.
منبع: پیام انقلاب؛ ش 96، ص 27.
.
انتهای پیام /*