امام در منزل با بچهها خیلى مهربان بودند و محیط خانواده ما پر از رفاقت و صمیمیت بود. در عین حال امام خیلى هم قاطع و جدى بودند. ما مىدانستیم و در عمل، نه در لفظ اینطور به ما تفهیم کرده بودند که اگر یک حرفى مىگویم، نباید شما بر خلاف آن رفتار کنید و اگر چیزى مخالف میلشان هست، نباید آن را انجام دهیم و نمىدادیم. البته ایشان هم نسبت به فروعات ما را آزاد مىگذاشتند، خیلى سخت نمىگرفتند، ولى راجع به اصول که خیلى به آنها مقید بودند، هیچ کس قدرت مخالفت نداشت. همیشه ما را مقید مىکردند که معصیت نکنیم و مؤدب به آداب اسلامى باشیم.
منبع: پدر مهربان، ص86
.
انتهای پیام /*