در اوایل آمدن امام به نجف اشرف بود که به دلایلى دولت بعثى عراق تصمیم گرفته بود که با مراجع تقلید در نجف ملاقات کند، از این ملاقات دو مقصود داشتند: یکى، این بود که آیت اللّه‏ حکیم را تضعیف کنند؛ لذا مى‏خواستند کسى دیگر را در مقابل آقاى حکیم عَلَم کنند و دوم، این بود که یک موقعیت مشروعى را براى خودشان کسب کنند؛ لذا روزى فرزند یکى از مراجع نجف با من تماس گرفت و گفت که: دولت عراق مدعى است که در تکریم امام مضایقه نکرده است، و حتى با دولت ایران در رابطه با اقامت امام در نجف شرط کرده است که اقامت امام در عراق آزاد باشد، و مثل ترکیه نباشد و وزیر وحده(نخست وزیر) عراق که یک فرد شیعه است خدمت پدر ایشان آمده و درخواست کرده است که عبدالسلام عارف، رئیس جمهور وقت عراق، به نجف آمده و با ایشان ملاقات کند، پدر من تقاضا را پذیرفت به شرطى که امام هم موافقت کنند و در این ملاقات شرکت کنند، و وزیر وحده عراق اظهار کرده است که چون دولت عراق نسبت به امام این تکریم و احترام را قائل شده خوب است که امام هم متقابلاً اظهار محبتى کنند و این ملاقات را بپذیرند، من عرض کردم آنچه را که شنیده‏ام به عرض امام مى‏رسانم.
وقت گرفتم و خدمت امام رسیدم و جریان را از اول تا آخر خدمت امام عرض کردم، امام لبخندى زدند و فرمودند: من که هیچ وقت طالب ملاقات اینها نبودم، با آنها ملاقات نمى‏کنم، حتى در قیطریه، رئیس سازمان امنیت ایران آن زمان آمد پیش من و گفت که: آقا شما پنج دقیقه اجازه بدهید شاه بیاید خدمت شما، همه مسائل حل مى‏شود، و من گفتم: با اینها ملاقات نمى‏کنم هیچ وقت هم ملاقات نکردم و مى‏دانستم که او هم دروغ مى‏گوید که پنج دقیقه با شاه ملاقات بکنید، همه مسائل حل مى‏شود!! ولى در عین حال من اهل چنین کارى نیستم، عادت هم ندارم که با اینها ملاقات کنم؛ اما صرف نظر از این حرفها حوزۀ علمیۀ نجف اشرف رئیسش آقاى حکیم است، من که یک طلبه هستم، این موضوع در خور شأن آقاى حکیم است که تصمیم بگیرد.
توجه فرمایید که امام چه دقتى در این زمینه داشتند که دولت عراق یکى از نقطه نظرهایش این بود که قدرت حضرت آیت‏اللّه‏ حکیم را که سدى در مقابل مطامع شوم بعثیها و اصولاً حکام عراق بود بشکند، امام فرمودند: این تصمیم را باید آقاى حکیم بگیرند، و بعد فرمودند که: به نظر من آن آقا هم شایسته نیست کارى انجام بدهد، باز تاکید کردند این را باید گذاشت به عهدۀ آقاى حکیم.

منبع: پا به پاى آفتاب؛ ج 1، ص 43.

. انتهای پیام /*