پیام به مسلمانان ایران وجهان (شهادت آقای صدر وخواهر مظلومه اش)

‏‏پیام‏

‏‏زمان: 2 اردیبهشت 1359 / 6 جمادی الثانی 1400‏

‏‏مکان: تهران، شمیران، دربند‏

‏‏موضوع: وظیفۀ اقشار ملت عراق در قبال جنایات حزب بعث‏

‏‏مناسبت: شهادت آقای سید محمدباقر صدر و خواهر مظلومه اش بنت الهدی ‏

‏‏مخاطب: ملت مسلمان ایران و مسلمین جهان‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم ‏

‏‏انالله و اناالیه راجعون‏

‏‏     ‏‏با کمال تأسف حسب گزارش جناب آقای وزیر خارجه که از منابع متعدده و‏‎ ‎‏مقامات کشورهای اسلامی به دست آورده است و حسب گزارشاتی که از منابع دیگر به‏‎ ‎‏دست آمد. مرحوم آیت الله شهید سیدمحمد باقر صدر و همشیرۀ مکرمۀ مظلومۀ او ـ که از‏‎ ‎‏معلمین دانش و اخلاق و مفاخر علم و ادب بود ـ به دست رژیم منحط بعث عراق با وضع‏‎ ‎‏دلخراشی به درجۀ رفیعۀ شهادت رسیده اند. شهادت ارثی است که امثال این شخصیتهای‏‎ ‎‏عزیز از موالیان خود برده اند؛ و جنایت و ستمکاری نیز ارثی است که امثال این‏‎ ‎‏جنایتکاران تاریخ از اسلاف‏‎[1]‎‏ ستم پیشۀ خود می برند. شهادت این بزرگواران که عمری‏‎ ‎‏را به مجاهدت در راه اهداف اسلام گذرانده اند به دست اشخاص جنایتکاری که عمری‏‎ ‎‏به خونخواری و ستم پیشگی گذرانده اند عجیب نیست؛ عجب آن است که مجاهدان راه‏‎ ‎‏حق در بستر بمیرند و ستمگران جنایت پیشه، دست خبیث خود را به خون آنان آغشته‏‎ ‎‏نکنند. عجب نیست که مرحوم صدر و همشیرۀ مظلومه اش به شهادت نایل شدند؛ عجب‏‎ ‎‏آن است که ملتهای اسلامی و خصوصاً ملت شریف عراق و عشایر دجله و فرات و‏‎ ‎‏جوانان غیور دانشگاهها و سایر جوانان عزیز عراق از کنار این مصایب بزرگ که به اسلام‏‎ ‎‏و اهل بیت رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ وارد می شود بی تفاوت بگذرند و به حزب‏
‏‎

‎‏ملعون بعث فرصت دهند که مفاخر آنان را یکی پس از دیگری مظلومانه شهید کنند. و‏‎ ‎‏عجبتر آنکه ارتش عراق و سایر قوای انتظامی آلت دست این جنایتکاران واقع شوند و‏‎ ‎‏در هَدم اسلام و قرآن کریم به آنان کمک کنند.‏

‏‏     من از ردۀ بالای قوای انتظامی عراق مأیوس هستم؛ لکن از افسران و درجه داران و‏‎ ‎‏سربازان مأیوس نیستم و از آنان چشمداشت آن دارم که یا دلاورانه قیام کنند و اساس‏‎ ‎‏ستمکاری را برچینند همان سان که در ایران واقع شد؛ و یا از پادگانهاو سربازخانه ها فرار‏‎ ‎‏کنند و ننگ ستمکاری حزب بعث را تحمل نکنند. من از کارگران و کارمندان دولت‏‎ ‎‏غاصب بعث مأیوس نیستم؛ و امیدوارم که با ملت عراق دست به دست هم دهند و این‏‎ ‎‏لکۀ ننگ را از کشورعراق بزدایند. من امیدوارم که خداوند متعال بساط ستمگری این‏‎ ‎‏جنایتکاران را درهم پیچد. ‏

‏‏     اینجانب برای بزرگداشت این شخصیت علمی و مجاهد، که از مفاخر حوزه های‏‎ ‎‏علمیه و از مراجع دینی و متفکران اسلامی بود، از روز چهارشنبه سوم اردیبهشت به‏‎ ‎‏مدت سه روز عزای عمومی اعلام می کنم، و روز پنجشنبه چهارم اردیبهشت را تعطیل‏‎ ‎‏عمومی اعلام می نمایم، و از خداوند متعال خواستار جبران این ضایعۀ بزرگ و عظمت‏‎ ‎‏اسلام و مسلمین می باشم. والسلام علی عبادالله الصالحین. ‏

‏‏دوم اردیبهشت 59‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎