پرتال امام خمینی(س)/یادداشت ۸۳۹: در حالی که یک هفته از پیروزی انقلاب اسلامی می گذشت و قشرهای مختلف برای دیدار با امام خمینی (س) به محل سکونت ایشان در مدرسه علوی می آمدند، نمایندگان کانون نویسندگان ایران که افرادی مانند اسفندیار فرد، باقر پرهام، بزرگ پورجعفر، فریدون تنکابنی، اسماعیل خویی، مصطفی رهنما، غلام حسین ساعدی، محمد علی سپانلو، جلال سرفراز، فریدون فریاد، محمد قاضی، سیاوش کسرایی، جواد مجابی، محمد مختاری، نعمت میرزا زاده (آزرم)، جمال میر صادقی، منوچهر هزارخانی، محسن یلفانی و سیمین دانشور را شامل می شدند نیز برای ملاقات با ایشان به مدرسه علوی رفتند.
در این دیدار که در روز بیست و نهم بهمن ماه سال ۵۷ رخ داد، پیش از سخنان امام، یکی از اعضای کانون نویسندگان طی سخنانی گفت:... عده ای از اعضای کانون نویسندگان ایران که البته در حدود دویست نفر هستیم، اما به مناسبت وقت و جا فقط بیست نفری از آقایان موفق شدند که خدمتتان شرفیاب شوند امروز برای عرض تبریک پیروزی انقلاب و ورود شما به ایران و ادامه این رهبری اینجا آمده اند اگر اجازه بفرمایید برای آشنایی بیشتر آقای دکتر باقر پرهام از دبیران کانون نویسندگان ایران متنی را که تهیه شده است به عنوان معرفی کانون نویسندگان ایران به حضور حضرتعالی اگر اجازه می فرمایید قرائت بکنند.
آنگاه آقای باقر پرهام متن کانون نویسندگان را که به شرح زیر است، قرائت کرد:
حضرت آیت اللّه امام خمینی! برای کانون نویسندگان ایران فرصتی مغتنم است که پیروزی انقلاب ایران را به حضور آن بزرگوار به عنوان رهبر مبارزات ضد استعماری و ضد استبدادی ملت ایران تبریک بگوید. حضرت آیت اللّه به خوبی آگاهند که در سال های سیاه دیکتاتوری بر اهل قلم ایران همانند دیگر قشرهای ملت چه گذشته است. اغلب همین نمایندگان که اکنون افتخار حضور دارند ممنوع القلم بوده و به جرم آثار قلمی کمی و بیشی که توانسته اند منتشر کنند بارها و در طی سالیان دراز زندانی شده و انواع سختی ها و محرومیت ها را تحمل کرده اند. کانون نویسندگان ایران به منظور مقابله با کنگره فرمایشی نویسندگان و شاعران ایران که رژیم منفور پهلوی در اواخر سال ۱۳۴۶ قصد برگزاری آن را داشت و برای تحریم آن در آغاز سال ۱۳۴۷ تشکیل شد، این کانون که افراد آن دارای عقاید سیاسی و اجتماعی گوناگون اند دفاع از آزادی بیان و عقیده و مخالفت با هرگونه سانسور را هدف اساسی خود قرار داده تا بتوانند به تعالی آزادانه عقاید و افکار و رشد و غنای فرهنگ در جامعه ما کمک کنند. تشکیل این کانون از آغاز با مخالفت شدید رژیم جابر پهلوی روبرو شد و فعالیت کانون با دستگیری و حبس برخی از اعضا و گردانندگان آن و با ادامه مخالفت دستگاه های اختناق عملاً طی سال ها متوقف ماند.
از خرداد سال ۱۳۵۶ که دوران تجدید فعالیت اخیر کانون است ما نویسندگان کوشیدیم تا به سهم خود با انتشار نامه ها و بیانیه ها و با ایجاد مجامع عمومی و سخنرانی ها فریاد اعتراض ملت ایران بر ضد رژیم جنایتکار پهلوی را منعکس کنیم.
البته در این راه با مخالفت دستگاه شاه و اذیت و آزار ایادی اختناق آن روبرو شدیم، چندان که بسیاری از دوستان ما مورد ضرب و شتم و بازداشت قرار گرفتند و کانون اجازه فعالیت نیافت. حضرت آیت اللّه! ما اعتقاد داریم که مبارزات نویسندگان در جهت افشاگری جنایات سانسورچیان و مخالفت با عوامل اختناق فرهنگی و دفاع از آزادی اندیشه و بیان جزئی از مبارزات اصیل ملت و گام کوچکی از جانب اهل قلم در همگامی با انقلاب شکوهمند مردم ایران به زعامت آن حضرت و برای آن که این انقلاب به هدف های نهایی خود برسد و شرایط انقلابی برای رشد و اعتلای فرهنگی جامعه ما هرچه بیشتر فراهم آید. وظیفه ماست که همگام با ملت آزادی خواه ایران همچنان با هر گونه سانسور و اختناق فکری مبارزه کنیم. رجای واثق داریم که در این راه از حمایت آن حضرت برخوردار خواهیم بود (کوثر، ج ۳، ص ۴۳۴-۴۴۵، با تلخیص)
پس از قرائت متن، آن گاه امام نیز سخنانی خطاب به نویسندگان و روشنفکران می فرمایند. ایشان در بخشی از فرمایشاتشان با اشاره به اهمیت موضوع وحدت در همه قشرها بخصوص نویسندگان می فرمایند:
آقایان! شما نویسندگان الآن تکلیف بسیار بزرگی بر عهده تان هست. پیشتر قلم شما را شکستند؛ الآن قلم شما باز است لکن استفاده از قلم در راه آزادی ملت، در راه تعالیم اسلامی بکنید. این ملت که می بینید، تمامشان زیر بیرق اسلام است که وحدت پیدا کردند. اگر نبود قضیه وحدت اسلامی، ممکن نبود اجتماع اینها. الآن از بچه چند ساله تا پیرمرد هشتاد ساله همه با هم در این نهضت شرکت دارند، و همه با هم در این پیروزی شرکت دارند؛ همه با هم هم صدا آزادی را طلب می‌کنند و استقلال را- و الحمد للَّه اینها دست آمده است- و جمهوری اسلامی را می‌خواهند؛ و آن هم ان شاء اللَّه با آرای عمومی به دست می‌آید. آنچه که لازم است الآن برای همه ما حفظ این وحدت است. در دانشگاه گاهی الآن دیده شده که یک تشنجاتی واقع می‌شود. این یا آگاهانه هست یا از روی ناآگاهی. در هر صورت اگر خدای نخواسته آگاهانه باشد باید بگویم خیانت است، و اگر ناآگاهانه باشد باید بگویم که جهالت است. امروز روزی نیست که این ملت [که] این پیروزی را به دست آورده است ما با تشنجات این را به هم بزنیم. امروز روزی نیست که ما با حمله به مراکز عمومی یا به مراکز خصوصی این نهضت را آلوده کنیم. امروز روز وحدت کلمه است. همه ما، هر کدام در هر راهی که هستیم، در هر راهی [هر] مسلکی که داریم، همه الآن باید مجتمع بشویم تحت یک لوا. اگر مجتمع نشویم تحت یک لوا همه ما را از بین خواهند برد. (صحیفه امام؛ ج۶، ص ۱۸۹)
ایشان در بخش دیگری از سخنانشان درخواستی از نویسندگان مطرح کرده و می گویند:"من چیزی که از نویسندگان می خواهم این است که همان طور که ما طلبه ها مکلف هستیم، شما آقایان نویسندگان هم مکلف هستید. الآن از قلمتان استفاده کنید و برای خیر این ملت و برای خیر این جامعه قلمفرسایی کنید. خداوند به همه شما سلامت و عزت بدهد." (صحیفه امام، ج ۶، ص ۱۹۱)
.
انتهای پیام /*