پرتال امام خمینی(س): یکی از علاقه مندی های امام خمینی (س)، ادبیات و شعر بود و در این میان ایشان به سعدی اهتمام ویژه ای داشتند. امام جوانان را توصیه می کردند که با استفاده از نثر و نظم ملت ها را بیدار کنند آنجا که فرمودند:
«امید است طبقه جوان که به سردی ها و سستی های ایام پیری نرسیده اند با هر وسیله ای که بتوانند ملت ها را بیدار کنند، با شعر، نثر، خطابه، کتاب و آن چه موجب آگاهی جامعه است». (صحیفه امام؛ ج ۲؛ ص: ۲۵۳ ـ ۲۵۴)
حجت الاسلام عبدالکریم بی آزار شیرازی در خاطرات خود درباره عنایت ویژه امام به سعدی چنین روایت کرده است:
به یاد دارم چند ماه قبل از ارتحال امام بود که یک روز صبح حجت الاسلام رسولی محلاتی؛ رئیس دفتر امام به بنده زنگ زدند و گفتند: امام خواستار دیوان سه جلدی سعدی هستند، شما می توانید برایشان پیدا کنید؟ گفتم با کمال میل. اما چرا سه جلدی نه یک جلدی؟ اظهار داشتند که امام می خواهند مجلدات کم حجم باشد تا بتوانند در قدم زدن های روزانه آن را با خود ببرند و به آسانی آن ها را مطالعه کنند. همان روز برایشان تهیه کردم و فرستادم.
این جریان برایم از چند جهت جالب و آموزنده بود:
۱- اهتمام فراوان امام به کتاب خوانی.
۲- استفاده از اوقات و فرصت ها.
۳- بیش از همه اهتمام امام به سعدی آن هم در آن سن و آن همه اشتغالات.
البته چند نکته برایم جای سؤال بود:
۱- آیا امام تازه به اشعار سعدی علاقه مند شده بودند یا از جوانی؟
۲- چرا امام در اواخر عمر یکی از مجلدات سعدی را درخواست نکردند بلکه هر سه جلد را خواستار شدند؟
۳- ارتباط امام با کتاب غزلیات سعدی؟
۴- رابطه امام با گلستان سعدی؟
۵- رابطه امام با بوستان سعدی؟
راوی به دنبال پاسخی برای پرسش های خود رفت و می شود گفت که برای هر پنج تای آنها هم پاسخی در خور یافت اما به علت طولانی شدن مطلب تنها پاسخ به پرسش اول آورده شده است که با هم می خوانیم:
به تاریخ تحصیلات امام خمینی (س) مراجعه کردم؛ متوجه شدم که ایشان در جوانی نزد استاد ادبیات «ملا ابوالقاسم» به فراگیری گلستان و بوستان سعدی و چند کتاب ادبی دیگر پرداخته اند. (ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد) و سپس به کتاب های امام مراجعه کردم و دریافتم که ایشان در کتاب های خود از اشعار سعدی استفاده بسیار کرده اند، و به خوبی می توان دریافت که تا چه اندازه امام از دوران جوانی از سعدی درس انقلاب و کشورداری اخلاقی فرا گرفته اند.
شاید برای بسیاری، علاقه مندی به شعر و شاعری به خصوص برای رهبری انقلابی و سیاستمداری چون امام خمینی (س) غیر منتظره و عجیب به نظر برسد، اما تعجب آنان رفع می شود اگر بدانند که شعر و زبان فارسی تنها یک زبان موزون نیست، بلکه یک فرهنگ و یک تمدن زبان مشترک و حلقه اتصال زبانی و فرهنگی تمام آسیای میانه، شبه قاره هند و ایران و قفقاز بوده است، وابن بطوطه در تمام جغرافیای این منطقه با زبان فارسی مشکل گفتاری خود را حل می کرد.
.
انتهای پیام /*