پرتال امام خمینی(س): جهت ملاقات باری تعالی، لازم است قلبی به وسعت اقیانوس ها داشته باشیم و برای وسعت بخشیدن به دل، ضروری است آن را نورانی کنیم. مرکبی که دل را به سوی نور هدایت می کند، عبادت است و خداوند می فرماید: ( «وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» و جن و انس را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند/ ذاریات آیه ۵۶)
عبادت مراتب متفاوتی را برای خود رقم می زند، گاه از ترس جهنم و گاه به طمع بهشت است و در مرتبه آخر، جهت دوستی و جلب محبت باری تعالی است که اولی را عبادت بردگان؛ دومی را عبادت بازرگانان و سومی را عبادت آزادگان خوانده اند.
اگر چه هر سه مورد نیکو هستند اما آخرین آن ها، بهترین هدف می باشد و تامین کننده هدف الهی است که نتیجه آن، دریافت کمال رحمت پروردگار است. انوار الهی بر او می تابد و قلب وی را نورانی می کند و سبب انشراح قلب وی می شود تا توانایی درک حب و عشق او را درمی یابد، تا آن جا که همه امور دنیوی را فدای او می کند.
تا بدانی هر که را ایزد بخواند از همه کار جهان بیکار ماند
هر که را باشد ز یزدان کار و بار یافت یار آن جا و بیرون شد زکار
عبادتی که با حضور قلب باشد، سبب غنا می شود و آن از اوصاف کمالیه نفس است. اعلی مرتبه عبات این است که قلب را برای عبادت وی از هر چیزی خالی کنی و آن را از بی نیازی پر کنی. از نظر بوعلی سینا این عبادت، عبادت عارفان است و سبب قدرت بخشیدن به نفس می شود.
هر کدام از عبادات، ثنای حق تعالی به صفت یا اسمی از اسمای او است، اما نماز، ستایش حق به تمام اسماء و اوصاف او است.
به همین دلیل نماز، برترین عبادت و پایه و اساس دین تلقی می شود و نور چشمان رسول الله است. احادیث بی شماری در رابطه با نماز روایت شده است که در همه آنها قبولی آن در گرو حضور قلب و توجه خاص به یکتا خالق جهان است.
حضرت باقر و صادق (ع) فرمودند به فضیل بن یسار: نیست از برای تو از نمازت، مگر آنچه توجه قلب کردی به آن از نماز؛ پس اگر غلط به جا آورد تمام آن را یا غافل شود از آداب آن، پیچیده شود و به آن زده بشود به روی صاحبش.
کسانی که آن را، سبک شمارند از شفاعت معصومان(ع) محروم می شوند.
حضور قلب حاضر نمی شود، مگر با فراغت از همه امور مادی. وقتی که در تمام اوقات روز در حال و هوای مادیات و امور فناپذیر دنیوی هستیم، چگونه ممکن است هنگام اذان، یک دفعه دل از همه چیز خالی کنیم و رو به سوی او آوریم.
مسلما در چنین شرایطی تیرگی عالم ماده بر نماز ما سایه می افکند، ولی اگر در همه اوقات به یاد او باشیم، دل همواره با او انس می گیرد و با حضور قلب به دیدار دوست می رود.
منبع: امام خمینی (س) و مفاهیم اخلاقی/ شرح صدر
.
انتهای پیام /*