قرار بود اعضای کانون نویسندگان ایران برای دیدار با امام به محل اقامتشان بروند. آن روزها دیدارها در مدرسه علوی انجام می شد. سیمین دانشور هم از اعضای این کانون بود که برای ملاقات رفته بود.
در ایام طلبگى براى ما امام تنها یک مدرس فقه و اصول نبودند، بلکه معلم اخلاق هم بودند.
امام همواره طلبه ها را تشویق مى کردند که هنگام درس سؤال و بحث و انتقاد کنند.
روزی به اتفاق فرماندهان عملیاتی سپاه به محضر امام مشرف شدیم.
دوم فروردین 42 مزدوران شاه خائن به مدرسه فیضیه حمله کردند.
یک روز در نجف، امام برای برگزاری نماز جماعت خواستند وارد اتاق بیرونی بشوند.
امام در زمان قدیم مثلاً نجف که بودند واقعاً شاید در روز صدها صفحه کتاب میخواندند.
قبل از حادثه فیضیه و نزدیک عید، یک روز صبح زود، در بین راه که میرفتم اعلامیههایی را دیدم که به در و دیوار زده بودند.
امام از ماهیت کسانی که با او ملاقات می کردند بخصوص سیاسیون اطلاع کامل داشتند.
امام گذشته از گوش کردن اخبار داخلی بسیاری از رادیوهای بیگانه را گوش میدادند.
روزى شاگردان با هم گفتند: «این درست نیست که ایشان نیز همانند ما روى زیلوى نازک و سرد بنشینند».
امام رکورد هزار ساله نجف را شکست.
روز دوازدهم فروردین ماه 1358 یعنی روز رفراندوم جمهوری اسلامی، بنده عضور ستاد رأی گیری بودم.
فرهنگ غرب استعماری است و نوامیس ما را به صورت ابزار و آلاتی در میآورند که غالباً با فساد اخلاق آنان توأم است
نوشتهای از بحث یکی از اساتید داشتم که اشکالاتی در آن به ذهنم آمده بود.
امام تمام تابستانها را در همان نجف سوزان که شدت گرمایش گاهی به 54 درجه میرسید، می گذراند .
در پی افشاگری دانشجویان از طریق اسناد موجود در لانهٔ جاسوسی، عدهای با این کار به مخالفت برخاستند.
وقتی کویت امام را راه نداد و مجدداً به عراق برگشتیم.
امام در خانه خود در محلۀ «یخچال قاضى» که قبل از دوران تبعید در آن مىزیستند، ساکن شدند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.