این روزها امام نمی‏رسند که کتابهای داستانی و این‏طور چیزها را بخوانند. آن چیزی که من گفته‏ام این است که امام در زمان قدیم مثلاً نجف که بودند واقعاً شاید در روز صدها صفحه کتاب می‏‏خواندند، کتاب قصه یا مسایل اجتماعی، چندتا کتاب می‏‏آوردند بیست صفحه از این، ده صفحه از آن، پانزده صفحه از آن، ایشان اکثر داستانهای معروف را خوانده‏اند؛ حالا چه کتابهایی که جنبه سیاسی یا اجتماعی داشت، مثل «نگاهی به تاریخ جهان» نهرو، چه کتابهای تاریخی، کتابهایی مثل «شوهر آهو خانم» را از اول تا آخر خوانده‏اند! می‏‏خواهم بگویم امام از این سبک چیزها می‏‏خواندند.

منبع: پیام انقلاب – ش 60، ص 24

. انتهای پیام /*