برای امام مصاحبت کسانی که احساس می کردند از دیگران باتقواترند جالب تر بود.
بعد از تکبیرةالاحرام ذکر «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» را که مستحب است خیلی مقید بودند و می خواندند.
شرکت در این مجلس برای همه آزاد بود و هر کسی می توانست خدمتشان برسد.
هر وقت کسی قرآن را ختم می کرد و به آخر می رسید، رسم بود که به سایر بچه ها و به ملا، ناهار بدهد.
اگر در مجلس طلبه ای عادی می آمد، امام برایش احترام بیشتری قایل می شدند.
قبل از پیروزی انقلاب ایران هر چه توانسته بود در حق امام یاوه و مهمل گفته بود و بعد به دیدار ایشان رفته بود.
برای آنها بسیار عجیب بود که یک شخصیت جهانی با این همه دشمن که دارد با چه جرأت و شهامتی این چنین در اجتماعات و نماز جماعت ظاهر می شود.
امام به زیبایی و تمیزی و عطر عشق می ورزیدند.
به کربلا یا جای دیگر نمی توانستیم تلفن بزنیم. زیرا آن را تحریم کرده بودند.
این یخچال خیلی بزرگ است یک یخچال کوچکتر باشد بهتر است.
ایشان هیچ وقت از سهم امام استفاده نکردند تا وقتی که مجتهد و صاحب رساله شدند.
در مورد نظافت، امام حساسیت خاصی داشتند.
خبرنگاران از حکم شرعی پیوند اعضا از محضر امام استفسار کردند.
اینگونه تغییر، افتتاحیهاى جهت دستبرد اساسى به قوانین موضوعۀ این کشور خواهد شد.
اجازهٔ سخنگویی از طرف خودشان را به والاترین و برجسته ترین شخص مثل مرحوم حاج آقا مصطفی نمی دادند.
سرزمین اسلام متعلق به عموم مسلمانان است.
حتی اگر یک جمله شوخی می کردند در آن یک جمله هم نظر سازندگی داشتند.
همۀ مشکلات به نظرشان آسان می آمد.