«حرکت کردیم طرف کویت و به سرحد کویت که رسیدیم، بعد از یک چند دقیقه ای، که مثل اینکه حالا روابط بود با ایران، چه بود نمی دانم ـ گمانم این است که رابطه با ایران بود ـ آمد آن مأمور و گفت که نه، شما نمی توانید بروید کویت. من گفتم به او بگوئید که خوب، ما می رویم از اینجا به فرودگاه، از آنجا می رویم. گفت خیر، شما از همین جا که آمدید از همین جا باید برگردید. از همانجا برگشتیم ما به عراق.» (صحیفه امام، ج۱۰، ص ۱۹۶)
هر کس که مقام بالاتری دارد مسئولیت بیشتری دارد. حالا که شما نخست وزیر هستید، مسئولیت شما با یک فرد عادی مساوی نیست. این کشور، نخست وزیران فراوانی به خود دیده است. بعضی از این نخست وزیرها خدمت کردند به مردم و در بین مردم، الآن هم حرمتی دارند، یک منزلتی دارند. بعضی ها هم خیانت کردند. شما سعی کنید از آن نخست وزیرهای «ملعون» نباشید؛ از نخست وزیرهای «مرحوم» باشید.
قیام جهانی سالار شهیدان، حسین بن علی (علیه السلام) هرگز یک حرکت اعتراضی محدود به زمان و مکان نیست، بلکه معرّفی کامل برای مدل فکری-فرهنگی مکتب اسلام است. ضرورت اقامه حق و عدل و ستیز بی امان با سردمداران ظلم و جور از عمیق ترین تعالیم دین آسمانی اسلام و مکتب قرآن می باشد که...
مأموران امنیتی عراق خیابانی را که به منزل امام ختم می شد و همچنین کوچه ای را که منزل امام در آن بود به شدت کنترل می کردند. توسط یکی از فرنگیان به خبرنگاران اطلاع دادیم که در موقع ورود از مسیری حرکت کنند که تحت کنترل نیست؛ و قرار گذاشته شد که در کوچه ای از دورافتاده ترین کوچه های نجف با خبرنگاران ملاقات و از آنها خواسته شود که از درِ دیگر منزل امام که تقریباً آزاد بود وارد شوند.
در فرودگاه هزاران نفر از برادران به استقبال من آمده بودند. به سوی منزل امام حرکت کردیم. ایشان مرا به گرمی در آغوش گرفت و روبوسی کرد. سپس در حالی که دست مرا در دست داشت خطاب به خبرنگاران فرمود: همگی استقبال از اسقف کاپوچی را مشاهده کردید. شما از دروغ هایی که مغرضین و دشمنان انقلاب اسلامی ایران پخش کرده اند تا چهره این انقلاب را دگرگون نشان دهند، اشباع شده اید.
در تظاهرات تبریز که برای بزرگداشت چهلم شهدا برپا شد، عدۀ زیادی توسط مأموران ساواک و انتظامی دستگیر و تحویل دادگاه شدند.
روز شنبه ۱۴ بهمن جواد شهرستانی به حضور آیت الله خمینی رسید و استعفای خود را تسلیم ایشان کرد و آیت الله خمینی نیز وی را مجدداً به عنوان شهردار تهران تایید کرد...
در ساعات پایانی روز ۳ بهمن ۱۳۵۷ فرودگاه مهرآباد به محاصره ماموران فرمانداری نظامی تهران درآمد و نظامیان با تانک و زره پوش در اطراف فرودگاه مستقر شدند.