متفکر بود و اهل سیاست. سیاستش به روز بود. شجاع بود و بی باک. مقابل حرف زور می ایستاد. می خواست شاه مقابلش باشد یا وزیر، برایش فرقی نداشت. قبای کرباسی می پوشید و روی زیلویی می خوابید. او مدرس بود.
مردم مسلمان ایران به دنبال برگزارى نماز عید، دست به عبادت ارزنده دیگرى زدند که آن فریادهاى کوبنده علیه دستگاه جبار و چپاولگر براى بپاداشتن حکومت عدل اسلام است که کوشش در این راه از اعظم عبادات است، و فدایى دادن در راه آن سیره انبیاى عظام، خصوصاً نبى اکرم و وصى بزرگ او، امیر مؤمنان است. این جانب از فداکاریهاى ملت ایران تشکر کرده و قدرت و عظمت او را در پناه قرآن و احکام اسلام از خداوند متعال با تضرع خواهانم.
از سلامت جناب حجت الاسلام آقاى سید موسى صدر، رئیس مجلس شیعیان لبنان، هیچ گونه اطلاعى ندارم و موجب نگرانى این جانب است.
تبدیل مهره به مهره ای که از اول با اسلحه فریب و ریاکاری وارد میدان شده است به امر شاه، توطئه اغفال ملت و شکستن نهضت اسلامی است.
عراقی با اوج گرفتن جریان انقلاب به توصیه آیت الله بهشتی برای سر و سامان دادن به وضع محل اسکان امام خمینی رهسپار نوفل لوشاتو در پاریس شد. او مدیریت داخلی بیت امام را بر عهده گرفت و سپس به توصیه مشارالیه برای سازماندهی تظاهرات تاسوعا و عاشورای ۱۳۵۷ به تهران بازگشت. او پس از انجام موفقیت آمیز این تظاهرات مجدداً رهسپار فرانسه شد و سپس همراه امام به تهران بازگشت.
امام در جواب او فرمودند: «تمام فرمایشات حضرت آقا را از اول تا آخر گوش دادم. ولى شما بودید که او را برگرداندید. آقازاده از طرف حضرتعالى از این مرد استقبال کرد! در ایام 28 مرداد جعفر آقا با زاهدى ملاقات داشت.
امام خمینی در روز 22 مردادماه سال 1357، در پیامی به ملت ایران، ضمن محکوم کردن کشتارهای اصفهان و شیراز، برقراری حکومت نظامی در اصفهان را محکوم کردند. ایشان در پیامی یادآور شدند: «شما به عذر مأموریت، برادران دینى خود را به گلوله مى بندید که مسئولیت آن علاوه بر شاه با خود شما است»
در تأثیرگذاری آیت الله بروجردی سه نکته مهم است که نکته اول همین حوزه قم و گسترش مباحث فقهی و اصولی گسترده، نکته دوم تأثیری که آیت الله بروجردی در خود فقاهت امام راحل داشتند و تأثیر امام در جریانات فقهی آیت الله بروجردی داشته و نکته سوم جنبه های سیاسی که مرجعیت نسبت به رژیم نشان داده است.
کتاب الطهارة، اثری فقهی استدلالی و اجتهادی مشتمل بر مباحث «طهارت» از ابواب فقه است.
تأکید و پافشاری بر شکل گیری نهادهای حکومتی متکی بر آرای مردمی در روزهای اول پیروزی انقلاب اسلامی از ویژگی های منحصر به فردی است که در قاموس مدیریتی حضرت امام خمینی(س) قابل تعریف است.
دستگیری و زندانی کردن حضرت امام خمینی(س) در سحرگاه 15 خرداد 1342 و وقایع و حوادث حاصل از آن و بازتاب های داخلی و خارجی آن نقشه های رژیم شاه را نقش بر آب کرد؛ تا آنجا که مجبور شد برای رهایی از این مخمصه دست به ترفند جدیدی بزند و به دنبال آن در 11 مرداد 1342 امام را از زندان آزاد و به خانه ای در داوودیه منتقل کرد.
واگذاری این تکلیف عظیم و سنگین در آن برهه حساس بر عهده آیت الله طالقانی که زبان گویایی برای بازگو نمودن حقایق داشت، امری خطیر به حساب می آمد. انبوه جمعیتی که در آن روز تکبیر گویان به نماز جمعه هجوم آوردند، در واقع سنگ بنای یکی از مهمترین عوامل حفظ و تداوم انقلاب بود
رهبری که با واژگان انقلابی شناخته می شد در این پیام بارها واژه «مصلحت» را به کار می برد تا بعدتر اتهامی متوجه سیاسیون مصلحت اندیش نشود. چرا که تشخیص مصلحت با اهل سیاست است نه نظامی ها و در همین پیام نیز از «نظر تمامی کارشناسان سیاسی و نظامی سطح بالای کشور» سخن گفته می شود.
خدا مى داند که اگر نبود انگیزه اى که همه ما و عزت و اعتبار ما باید در مسیر مصلحت اسلام و مسلمین قربانى شود، هرگز راضى به این عمل نمى بودم و مرگ و شهادت برایم گواراتر بود.
شما تمام کارهایى را که دلتان مى خواهد انجام مى دهید؛ و بعد از انجامش مى آیید اینجا، که سید رئیس، تحیات فرستاده و با تحیات مى خواهید ماستمالى کنید. مگر با تحیات کار درست مى شود؟ شما حدود سیصد نفر از طلاب حوزه را خروجى داده و به خارج شدن از عراق مجبور ساخته اید؛ و حالا به من مى گویید که از فردا اقامه ها را تمدید مى کنند؟
انتخابات اولین دوره مجلس خبرگان رهبری، با شرکت هجده میلیونی مردم شجاع و مقاوم ایران در 19 آذر 1361 برگزار گردید و 75 نفر از نمایندگان مجلس خبرگان تعیین شدند. در نهایت اولین نشست مجلس خبرگان رهبری که در واقع نخستین مجلس خبرگان جامعه اسلامی پس از خبرگان قانون اساسی بود، در 23 تیرماه 1362 تشکیل گردید.
این تنها مرحوم سعیدى نیست که با این وضع اسف انگیز در گوشه زندان از پاى درمى آید بلکه چه بسا افراد مظلوم و بی گناه به جرم حق گویى در سیاهچال هاى زندان، مورد ضرب و شَتْم و شکنجه هاى وحشیانه و رفتار غیر انسانى قرار مى گیرند. این خوان یغما که مدت هاست مورد هجوم چپى و راستى قرار گرفته و گاهى با صراحت تقسیم گردیده
حضرت امام خمینی(س) در روز پانزدهم تیرماه سال 1328 شمسی تألیف «کتاب انوار الهدایة فی التعلیقة علی الکفایة» را به پایان بردند.
ما که هنوز مادرهاى داغدار جوانانمان سیاهپوشند، ما که هنوز شاهد صدمات جانکاه شاه به اسلام بزرگ و کشور اسلامى هستیم، جشنى نداریم. ما که در هر فرصت مدارس و مساجد و دانشگاه هایمان مورد هجوم مأمورین شاه است، چطور ممکن است چراغانى کنیم؟!
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.