تملق
منشأ چاپلوسی از دیدگاه امام خمینی (س)
امام خمینی (س) عامل و ریشه چاپلوسی و تملق را حب دنیا می داند و بر این باور است که روح تملق، از منفعت طلبی، خودخواهی و محجوب شدن از عنایت حق تعالی است؛ زیرا وقتی انسان در انانیت و حجاب نفسانی قرار می گیرد، خودخواهی و خودبینی در او مسلط می شود و این خودبینی سبب می شود انسان برای خود کمالات بسیاری اثبات کند و از مبداء کمالات غافل شده، افرادی را که چشم طمع به آنها دارد، بزرگ شمارد و تملق ایشان را بگوید.(۱)
به باور امام خمینی وقتی انسان تحت سلطه غضب و شهوات نفس قرار می گیرد، عبد آنها شده تا آنجا که عزت و حریت از وجود او می رود و ذلت و فقر و خواری به جای آن می نشیند.(۲) از جمله اسباب و عوامل دیگر تملق در نگاه امام خمینی، تنگی و ضیق صدر می باشد که ناشی از خودخواهی و خودبینی است؛ زیرا وقتی شخص تنگی صدر داشته باشد، هرچه در خود ببیند، در نظرش بزرگ جلوه می کند و چون اسیر نفس است، برای رسیدن به مقاصد و مشتهیات خود، چاپلوسی اهل دنیا را می کند و ذلت و خواری می کشد.(۳) امام خمینی چاپلوسی را از نشانه های جاه طلبی، خدعه و عوام فریبی می شمارد(۴) که برای شخص چاپلوس جز ذلت و نقص وعار در برابر اهل دنیا که مورد طمع اوست ندارد.(۵)
(۱) خمینی، روح الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۳۵۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.
(۲) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۲۵۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.
(۳) خمینی، روح الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۳۳۷، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.
(۴) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۳۷۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.
(۵) خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی، ج۳، ص۵۵۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.
.
انتهای پیام /*