امانت داری
امانت در نگاه امام خمینی (س)
در نگاه امام خمینی (س) امانت در نگاه عرفانی همان ولایت مطلقه و مقام فیض مقدس است که غیر از انسان هیچ موجودی لایق آن نیست.(۱) امانت های الهی بر دو قسم مادی و معنوی تقسیم می شوند؛ امام خمینی برای امانت الهی مصادیق متعددی برمی شمارد که از جمله آنها عبارتند از:
۱- حقیقت مطلقه، از جمله امانتی که قرآن کریم (۲) از آن سخن به میان آورده، ولایت مطلقه است که آسمان ها و زمین و کوه ها از پذیرش آن امتناع کرده اند؛ زیرا آسمان ها و زمین ها و هرچه در آنهاست همگی محدود و مقیّدند و نمی توانند این امانت را بپذیرند؛ امّا انسان در مقام ظلومیت که مقام تجاوز از همه حدود و گذشتن از همه تعینات و مقام لامقامی دارد، لیاقت حمل این امانت را دارد.
۲- دین و قرآن، امانت به حسب باطن ولایت و حسب ظاهر، دین یا قرآن یا نماز است.(۳) از این رو تکالیف الهی امانت خداوند است که در صورت ارتکاب معاصی به آنها خیانت شده است.(۴) چنان که قرآن امانتی است که حفظ آن از وظایف مهم مسلمانان است.(۵)
(۱) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ۶۳۵
(۲) احزاب، ۷۲
(۳) خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۳۲۱
(۴) خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۴۷۵
(۵) خمینی، روح الله، جهاد اکبر، ص۲۸؛ صحیفه امام، ج۱، ص۱۰۷-۱۰۶؛ خمینی، روح الله، دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۲۶۲
.
انتهای پیام /*