آقا چنین نبود که طلبه اى باشند که فقط زندگى شان از درآمد طلبگى بگذرد. از این جهت در ابتداى ازدواجشان با خانم یک منزل کوچک اجاره کرده و در این منزل تنها بودند. اثاث منزل را هم خانم آوردند، اثاث دیگرى نداشتند. خانم تعریفى مى کرد مراسم عروسى ما بسیار ساده برگزار شد. کل اثاثیه امام یک گلیمى بود و یک دست رختخواب و یک چراغ خوراکپزى دو فتیله اى و یک قورى و استکان و نعلبکى و یک عدد قابلمۀ خیلى کوچک، تا اینکه بعد از یکى دو سال اثاثیه اى که از پدر امام به ارث رسیده بود و آقاى پسندیده به امانت نزد خود نگه داشته بودند، براى امام فرستادند. خانم مى گفتند آنها هم اثاثى نسبتاً کهنه بودند. مجموعاً زندگى امام یک زندگى طلبگى آبرومند بود.
منبع:سرّ دلبری، ص 80.
.
انتهای پیام /*