امام در عین اینکه به مصرف وجوهات نظر داشتند، خیلى هم دقیق
مىشدند که یک وقتى خداى نخواسته یک ریالش بىمورد مصرف نشود.
بعضى افراد بودند که مىخواستند با یک تیر چند نشان بزنند. آنها
مىخواستند در یک مرکز مثلاً مسجدى یا مدرسهاى پولى بدهند و این پول
را چندجا حساب کنند که براى امام تحملش خیلى ثقیل بود. اینها هم
مىخواستند سهم امامشان را داده باشند و هم مىخواستند که به آنها جواب
منفى داده نشود. مکرر اتفاق مىافتاد براى کمک به مسجد به ایشان نامه
مىنوشتند و ایشان متوجه مىشدند که اینها براى مسجد مىخواهند پول
بدهند اما مىخواهند هم مراجعین را از سر خودشان دفع کنند هم مىخواهند
سهم امام را داده باشند؛ و مصارف بیهودهاى که مثلاً گاهى ممکن بود بخواهند
پاى این چیزها بگذارند، اینها را استفتاء مىکردند و مىپرسیدند. نظر ایشان
این بود که اینها در مصارف خودش خرج بشود و سهم سادات هم زیر نظر
مراجع باشد تا بیجا مصرف نشود.
منبع: آئینۀ حُسن، ص54
.
انتهای پیام /*