امام خیلى مقید بودند که بچهها تنها بیرون از خانه نروند، مىگفتند این کار
صلاح نیست. نسبت به دخترها که مکلف شده بودند؛ حساسیت بیشترى
داشتند. خاطرم هست حدوداً دختر نه سالهاى بودم، اما یادم نیست مکلف بودم
یا نبودم، آن موقع دخترها قبل از تکلیف نیز حجاب را رعایت مىکردند و من دو ـ
سه سال بود چادر سرم مىکردم. اولین بار که به عراق رفتیم ، ایرانى زیاد بود و ما
با چادر بیرون مىرفتیم. سفر سوم زمانى بود که سفرهاى زیارتى انجام
نمىگرفت، در نتیجه ایرانى آنجا خیلى کم شد و وقتى به عراق رسیدیم، امام
فرمودند: از عبا استفاده کنید. عبا، حجاب خانمهاى عراقى است. ایشان به جلب
توجه نکردن در حجاب اهمیت مىدادند، یعنى اینکه در هر جامعهاى باید نوع
حجاب آن جامعه مبنا باشد نه اینکه بگویند حجاب عبا از چادر بهتر است یا
بالعکس. منظور، جلب توجه نکردن بود.
منبع:پدر مهربان،به کوشش: سیداحمد میریان، ص72
.
انتهای پیام /*